9 दाऊद म्रुँज्यै या छलेन् बिइमुँ, “चमैंए भोज भत्यार जाल नेरो ङो धोंन् तरिगे, चमैं चर्न थुरसि सजैं योंरिगे।
चमैंइ लबै आछ्याँबै केमैं नेरो चमैंए योइ लबै केमैं ङ्ह्योसि योंल् त्हुबै दण्ड चमैंलाइ पिंन्; चमैंए योइ खैबै के लइमुँ छाबन् दण्ड चमैंलाइ पिंन्, चमैंइ योंल् तुबै दण्ड चमैंलाइ पिंन्।
खेंमैंए सैंर मैंब् धोंले प्रबइले आमादुमैं सिब्मुँ, छले ज्ञान बुद्धिए ताँमैंलाइ तो धोंइ आङ्हाँबै आमादुमैं नास तयाब्मुँ;
दिलेया खीजी पत्रुसने बिइ, “ओ दुष्ट, ङ ङाँइँले स्योह्याद्। क्हि ङ प्रल् त्हुबै घ्याँरि पुजु तइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिए चु ताँ म्हिए ताँ ग, परमेश्वरउँइँले खब आङिं।”
दिलेया चइ छले मैंरिमा परमेश्वरजी चने बिइ, ‘ओ आमादु! तिंयाँ म्हुँइँसर्न क्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारे क्हिइ साँथेंबै सै न्होर खाबल् तब्मुँ?’”
छतसि ङ्यो घ्रिइ घ्रिने फाक्कर्न छ्याब् आल्हैदिले, ङ्योइ ह्रोंसए अलिमैंलाइ पापर च्होवाबै केमैं खोंयोंइ आलले बिसि सैंर मैंले।
स्वर्गदूतमैंइ बिबै ताँ चारसि, आछ्याँबै के लब्मैंइ दण्ड योंइ बिस्याँ,