20 च ठिक ताँ मुँ, दिलेया चु मैंन्: चमैंइ बिश्वास आलबइले परमेश्वरजी चमैंलाइ चोवाइ। छलेन क्हेमैंइ बिश्वास लसिन् मत्त्रे टिल् योंइमुँ। छतसि थेब् आप्हैंन्, बरु न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
याहवेह बेल्ले थेब मुँलेन थेब् आप्हैंब्मैंलाइ खीजी ङ्ह्योम्, दिलेया थेब् प्हैंब्मैं बिस्याँ खीजी ह्रेंगोउँइँलेन् ङो सेम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिरिबै म्हिए फिर आशिक युम्, दिलेया खीजी बिब् आङिंबै म्हि नास तयाम्।
ह्रोंसए बुद्धिर मत्त्रे प्रबै म्हि आमादु ग, दिलेया ह्रब्-सेब्मैंए अर्थिमैं किंबै म्हि जोगेब्मुँ।
“ङ क्हेमैंने बिमुँ, च फरिसी भन्दा बालि रेबै म्हि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिसि धिंर एह्याइ। तलेबिस्याँ तोगो च्योंने तसि कुरब्मैंलाइ परमेश्वरजी थेब लमिंब्मुँ। तोगो ङम् ङन् ग बिसि थेब् प्हैंब्मैं परमेश्वरजी कुरवाब्मुँ।”
दिलेया यहूदीमैंइ पावलए बिरोध लसि आछ्याँबै ताँमै पोंसि पावल स्यारबर होंइ। छतमा पावलइ ह्रोंसए क्वें खारसि चमैंने बिइ, “क्हेमैं नास तइबिस्याँ क्हेमैंए दोषइ लबर्न नास तब्मुँ, च दोष ङलाइ आल्हैदि। तारे पिरु ङ अरू ह्रेंमैं ङाँर ह्याब्मुँ।”
छतसि क्हेमैं च चोयाबै हाँग धों तबै यहूदीमैंलाइ हेल लल् आत। चमैं भन्दा ह्रोंसन् स्वाब मुँ ङ्हाँस्याँ, चु ताँ सैंर मैंन्: क्हेमैं सिं धुँने प्हेरबै हाँग धों तब्मैं मत्त्रे ग। क्हेमैंइ जरा आधाँदिइमुँ, बरु जराइ क्हेमैंलाइ धाँदिइमुँ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्ह्रोंसेंन्बै हाँगलाइ भ्योंवाइ बिस्याँ, क्हेमैंइ बिश्वास लब् पिवास्याँ क्हेमैंलाज्यै या आभ्यों रो वा?
ताँनने क्ह्रिइ टिद्, थेब् आप्हैंन्, बरु कुरब्मैंने बालु प्रद्, ह्रोंसन् बेल्ले ह्रब्-सेब् आप्हैंन्।
परमेश्वरजी ङलाइ खीए दयाम्हाँया पिंबइले ङइ क्हेमैं ताँनने यो छ्युँ लमुँ: ह्रोंसलाइ थेब आमैंन्, परमेश्वरजी क्हिलाइ पिंबै बिश्वास अनुसार ह्रोंस खैतब् मुँ छाबन् मैंन्।
यहूदीमैं न्होंर्बै को-कोइइ खीए पबित्र बचन आक्वेंरि तो तइ दि? चमैंइ आक्वेंलै या परमेश्वर भर लल् खाँबन् मुँ।
छतसि क्हेमैं न्होंरि ङ बिश्वासर भोंब् मुँ बिसि प्हैंबै म्हिइ ह्रोंस पापर आच्होरिगे बिसि झन् न्ह क्रों मि क्रोंले टिल् त्हुम्।
ओ अलि-अङाँमैं, ङइ क्हेमैंने बिमिंबै सैं तोंबै ताँए बारेर ङ क्हेमैंने धबै बिदा ङ्हाँइमुँ। चु सैं तोंबै ताँ क्हेमैंइ थेइ, धै भोंन्ले बिश्वास लरिइमुँ।
न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, बिश्वासर भों तद्, सैं भोंब् लद्, आङ्हिंन्ले टिद्।
ङिइ क्हेमैंलाइ “छाबै बिश्वास ललन् त्हुम्” बिसि कर आल्हैदि, तलेबिस्याँ क्हेमैं ह्रोंसन् बिश्वासर भोंब तइमुँ। बरु क्हेमैंए सैं तोंन् लमिंबै ल्हागिर ङि क्हेमैंने क्ह्रिसि के लबै सैं मुँ।
परमेश्वरए ज्ञानए बिरोध लसि आतबै ताँ पोंब्मैं नेरो थेब् प्हैंसि पोंबै म्हिमैंए बिचारमैं ङिइ नास लवाम्, धै छाबै म्हिमैंलाइ ख्रीष्टजी बिबै ताँ म्हाँदिलन् त्हुब लवाम्।
छतसि, ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैंइ खोंयोंइ ङइ बिबै ताँमैं ङिंरिइमुँ। ङ क्हेमैंने मुँमा ङए उँइँर लब् धोंले मत्त्रे आङिं, ङ क्हेमैंने आरेबै त्हेरै या छलेन परमेश्वरने ङ्हिंदै ह्रोंसइ योंबै मुक्ति जोगेबर के लसि उँइँन्।
खैले सिं धुँए जरा सरि न्होंन्हों च्योंमु, छलेन क्हेमैं छ्ह थोमा ख्रीष्टलाइ सैं पिंसि भोंब् तद्। इपाफ्रासइ क्हेमैंलाइ लोमिंब् धोंलेन् ख्रीष्टए फिर अझै बिश्वास भोंब् लद्। धै खोंयोंन् बिलै धन्यबाद पिंबै सैं प्ह्याद्।
म्हिमैंइ म्हाँदिरिबै ताँन् सैमैं भन्दा खी थेब् ग बिसि म्हिमैंइ म्हाँदिरिबै सैमैंए बिरोध चइ लम्। धै ङन् परमेश्वर ग बिसि च परमेश्वरए मन्दिरर क्हुँम्।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, सैं चिद्, क्हेमैं न्होंरि खाबलैया बिश्वास आलबै आछ्याँबै सैंइ लमा क्हेमैं सोगों परमेश्वरउँइँले ह्रेंगो आबोरिगे।
परमेश्वरए फिर बिश्वास आलबइले चमैं भों न्हल् योंबै क्ल्ह्योर होंल् आयों।
छतसि परमेश्वरजी भों न्हल् पिंबै क्ल्ह्योर होंल् योंबै ल्हागिर ङ्योइ भों लले। स्योंम्बै म्हिमैं परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंसि भों न्हबै क्ल्ह्योर होंल् आयों छतमा ङ्यो या चमैं धोंब तल आत्हुरिगे।
ओंसोंन् सैं तोंबै ताँ थेब्मैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंबइले भों न्हल् योंबै क्ल्ह्योर होंल् आयों। छतसि भों न्हल् योंबै क्ल्ह्योर होंल् त्हुब्मैं अझै को-कोइ चैमुँ।
परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ बिबै ताँ क्हिइ क्वेंम्, चम् ङिंबन् ग! मोंमैंज्यै या छलेन् क्वेंम्, धै ङ्हिंसि त्हारम्।
दिलेया खीजी अझै दयाम्हाँया लम्। छतसि परमेश्वरए छ्वेर छले बिइमुँ, “थेब् प्हैंब्मैंलाइ खीजी आखो, दिलेया च्योंने तब्मैंए फिर दयाम्हाँया लम्।”
म्हिमैंइ लबै के ङ्ह्योसि खाबै आफेलनाले निसाफ लबै परमेश्वरलाइ आबा बिसि प्राथना लम् बिस्याँ, चु ह्युलर टिबै छ्ह तिगोंन् परमेश्वरने ङ्हिंसि टिद्।
सिलास बिब भर लल् खाँबै अलि ग। चए योउँइँले ङइ चु च्युरिन्ठि प्ह्रिछ्या क्हेमैंए ल्हागिर प्ह्रिल् पिंइमुँ। परमेश्वरए क्ह्रोंसेंन्बै दयाम्हाँया चु प्ह्रिछ्यार ङइ ग्वाइ पिंदा ङ्हाँइमुँ। खीए दयाम्हाँयार्न क्हेमैं भोंसि तद् बिसि ङइ अर्थि पिंम्।
छतसि क्हेमैं परमेश्वरए फिर भोंन्ले बिश्वास लसि च दुष्टए बिरोध लद्, तलेबिस्याँ ह्युलर्बै ताँन् बिश्वासी अलि अङाँमैंज्यै छाबन् दुःख योंरिइमुँ बिसि क्हेमैंइ सेइमुँ।
चइ खैले सयल लसि सुख योंल, छलेन् चए फिर दुःख नेरो शोक तल् पिंन्। तलेबिस्याँ ‘ङ चुर म्रुँस्यो तसि टिइमुँ। म्हरेस्योलाइ धोंले ङलाइ शोक तरिब् आरे, ङ क्रोब-म्होब खोंयोंइ लल् त्हुरिब् आरे!’ बिसि चइ मैंम्।
क्हेमैंइ ‘ङ प्लब मुँ, ङलाइ तोए सैरै या खाँचो आरे,’ बिम्। दिलेया ह्रोंस् ङ्हो आसब, ङ्हाँदु, मि आम्रोंब, क्लुना मुँ बिब क्हेमैंइ था आसे।