32 छाबै म्हिमैं ताँन् सिल् त्हुम् बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ चमैंइ सेना बिलेया चमैंइ च केन् लम्। च्हौ मत्त्रे आङिं, अझै उल्टो च आछ्याँबै के लब्मैंने या क्ह्रिम्।
ह्यो त्होमा क्हि चनेन् त्हुँयाम्, धै ब्यभिचार लबै म्हिमैं त्होमा क्हि चमैंनेन् क्ह्रियाम्।
ठिमर्बै ताँ आङिंब्मैंइ दुष्ट म्हिमैंलाइ थेब् लम्; दिलेया ठिमर्बै ताँ ङिंब्मैंइ दुष्ट म्हिमैंए ताँ थोम्।
क्हेमैंइ छलमा ‘ङिए खेमैंए केमैं ठिकन् मुँल,’ बिमुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ स्योंम्बै अगमबक्तामैं सैवाइ, दिलेया क्हेमैंइ चमैंए ल्हागिर देवल बनेइ।
चमैंइ क्हिए ग्वाइ पिंबै स्तिफनस सैवामा ङै या चमैंने क्ह्रिसि चलाइ सैवाबै म्हिमैंए क्वें रुँसि टिल।’
शाऊल या स्तिफनस सैबै म्हिमैंने क्ह्रिल। च त्हिंइ सेरोन् यरूशलेमर मुँबै चर्चए फिर थेबै दुःख तबर होंइ। छान् तलेया कुल्मिंबै चेला चिब्मैं चर्न टिइ। अरू चेलामैं बिस्याँ येहूदिया नेरो सामरिया ह्युलउँइँ प्हुँयाँइ।
म्हिमैंए पाप नेरो आछ्याँबै केमैं परमेश्वरजी स्वर्गउँइँले म्रोंम्। परमेश्वरए बारेर्बै क्ह्रोंसेंन्बै ताँ चमैंए पापइ सेल् आपिं। छतमा खीजी निसाफ लमा ह्रिस उँइँम्।
चमैंइ परमेश्वरलाइ ङो सेनाबिलेया परमेश्वरलाइ लल् त्हुबै मान आल। धै चमैंइ खोंयोंइ परमेश्वरलाइ धन्यबाद आपिं, उल्टो चमैं ह्रोंसए सैंर तो मैंमुँ चन् लसि केर आफेब् तयाइ, छतमा चमैंए बुद्धि आरेबै खोक्रो सैं मिछु तयाइ।
ओंसों लबै आछ्याँबै केमैं मैंसि क्हेमैं तिंजोरो फापिम्। च केमैं लसि क्हेमैंइ तो योंइ? च केमैं लइरिम् क्हेमैं सिल् त्हुम्।
तलेबिस्याँ पाप लब्मैंइ योंबै नों सिब ग! दिलेया परमेश्वरजी छलेन् पिंबै दान ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब् ग।
क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आक्वेंसि आछ्याँबै केर सैं तोंब्मैं ताँन् दोषि ठर्दिरिगे बिसि परमेश्वरजी छ लब् ग।