22 “ङ बुद्धि मुँबै म्हि ग” बिसि मैंनाबिलेया चमैंल बुद्धि तिफुँइ आरे।
ह्रोंसइ पिंइ आपिंबै क्होल्से पिंइ बिसि थब् प्हैंबै म्हि नाँ आयुबै न्हाँम्स्यो नेरो खैं धों तब् ग।
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
दिलेया क्हिए मिइ म्रोंल् आखाँ बिस्याँ क्हिए ज्यु ताँन् मिछु तब्मुँ। छतसि क्हिए खों न्होंर मुँबै बत्ति मिछु तयाइ बिस्याँ क्हिए छ्ह या मिछु खैबन् तयाब्मुँ।
ओ अरू ह्रेंर्बै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं थेब आप्हैंरिगे बिसि क्हेमैंइ चु खास ताँ घ्रि क्होल् त्हुम्: परमेश्वरजी त्हाँबै अरू ह्रेंर्बै ताँन् म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलन् समा मत्त्रे यहूदीमैंइ सैं सारो लब्मुँ।