13 धै ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैं न्होंर्बै घ्रिइ “च फोस्रे ब्योंबै क्वें खिब्मैं खाब् जा? चमैं खनिउँइँले खइ?” बिसि ङने ङ्योएइ।
झाइले स्वर्गदूतइ बिइ, “ओ साराईए केब्स्यो हागार, खनिउँइँले खल? खनिर ह्याबर होंल?” चइ बिइ, “ङए नेब्स्यो साराईउँइँले भौदिरिलो।”
येशूजी मन्दिरर लोमिंरिमा थेबै कैले बिइ, “क्हेमैंइ ङलाइ ङो सेम्, धै ङ खनिउँइँले युइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ सेइमुँ। ङ ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले युब आङिं, दिलेया ङलाइ कुल्मिंबै परमेश्वर आबा क्ह्रोंसेंन्बै मुँ। क्हेमैंइ खीलाइ ङो आसे।
चु म्रोंसि पत्रुसइ म्हिमैंने बिइ, “ओ इस्राएलीमैं, चु ताँर क्हेमैं तले अचम्मा ङ्हाँल? ङिइ ह्रोंसए शक्ति अथवा भक्तिउँइँले चु म्हिलाइ प्रल् खाँब् लमिंइ बिसि क्हेमैं तले ङिलाइ ङ्ह्योबै ङ्ह्योबन् लरिल?
दिलेया क्हेमैं सार्डिसथेंमैं न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ क्वेंर क्ह्रि ङ्हाँल् आलब् धोंले पापउँइँले स्योसि छ्याँबै के लइमुँ। चमैं ङने प्रबै लायकर्बै तसि चमैं फोस्रे ब्योंबै क्वें खिसि ङने प्रब्मुँ।
छ लरिमा च ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ राजगद्दिर क्हुँबै खोंयोंइ या तरिबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योम्, झाइले खेंमैंइ कुबै मुकुट राजगद्दिए उँइँर थेंसि छ बिरिम्,
च राजगद्दिए कारग्यु ङ्हिस्यु से प्लि ठिमैं मुँल। च ठिमैंए फिर क्हुँबै ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ माराए मुकुट कुसि फोस्रे ब्योंबै क्वें खिल।
झाइले ङइ धबै ङ्ह्योमा राजगद्दि, सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए कारग्युले च्योसे च्योल् आखाँबै स्वर्गदूतमैं मुँल।
ङ छले क्रोमा ङ्हिस्युसे प्लि न्होंर्बै चिब घ्रिइ ङने बिइ, “आक्रोद्, ङ्ह्योद्! यहूदाए कुलर्बै सिंह, खी स्योंम्बै दाऊद म्रुँए खलगउँइँले फिब् ग। खीजी ट्होइमुँ। छतसि खीजीन् चु छाप ङि फोर्दिसि चु काउदए प्हैं प्ल्हल् खाँम्।”
च लिउँइँ खाबज्यै च्योसे च्योल् आखाँबै म्हिए हुल ङइ म्रोंइ। चमैं ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै, ताँन् कुलर्बै, ताँन् ह्युलर्बै नेरो ताँन् ह्रों-ह्रोंसए क्युइ पोंब्मैं मुँल। चमैं फोस्रे ब्योंबै क्वें खिसि छोरए धुँए हाँगमैं योर छेसि राजगद्दि नेरो क्यु च्हजए उँइँर रारिल।