14 झाइले सो प्ह्याबै सै प्लिइ बिइ, “आमेन, छान् तरिगे!” छबिबै तोदोंन् ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ पद्खु तसि फ्योइ।
क्हिइ पबित्र प्ल्हजी पिंबै आक्होबै क्युइर परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंइबिस्याँ अरू म्हिमैंइ “आमेन,” अथवा छान तरिगे, बिल् आखाँ। तलेबिस्याँ क्हिइ तो बिइमुँ बिसि चमैंइ आक्हो।
झाइले ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैं नेरो सो प्ह्याबै सै प्लिइ राजगद्दिर टिरिबै परमेश्वरलाइ पद्खुले फ्योसि बिइ, “आमेन। परमेश्वरए मिं थेब तरिगे!”
च राजगद्दिए कारग्यु ङ्हिस्यु से प्लि ठिमैं मुँल। च ठिमैंए फिर क्हुँबै ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ माराए मुकुट कुसि फोस्रे ब्योंबै क्वें खिल।
च राजगद्दिए उँइँर सिसा धोंबै टल्कदिबै मा ङ्युँइ धों तबै सै मुँल। राजगद्दिए कारग्युले सो प्ह्याबै सैमैं प्लि मुँल। चए ज्यु तिगोंन् मि-मि मुँल।
झाइले ङइ धबै ङ्ह्योमा राजगद्दि, सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए कारग्युले च्योसे च्योल् आखाँबै स्वर्गदूतमैं मुँल।
झाइले ङइ राजगद्दिए म्हाँजोरि, अथवा च सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए म्हाँजोरि, क्यु च्हज घ्रि रारिब् म्रोंइ। च क्यु च्हज सैवाल् खाँब् धों ब्योंब् मुँल। चल रुँ ङि नेरो मि ङि मुँल। चए मिमैं पृथ्बी तिगोंन् कुल्मिंबै परमेश्वरए प्ल्ह ङि मुँल।
च्हमा चर्बै सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ क्यु च्हजलाइ पद्खु तसि फ्योइ। चमैं ताँनए योर बीणा नेरो धुप झोंबै माराए धुपारामैं मुँल। च धुपए थाँ परमेश्वरए म्हिमैंए प्राथनमैं मुँल।
“आमेन! ङ्योए परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे! थेबै मान, ह्रब् सेब, धन्यबाद, ट्होब नेरो भोंब खोंयोंन् बिलै या खीलन् तरिगे। आमेन!”