6 च राजगद्दिए उँइँर सिसा धोंबै टल्कदिबै मा ङ्युँइ धों तबै सै मुँल। राजगद्दिए कारग्युले सो प्ह्याबै सैमैं प्लि मुँल। चए ज्यु तिगोंन् मि-मि मुँल।
पबित्र तम्बुए म्रार के लबै च्हमिरिमैंइ ङ्ह्योबै दर्पनउँइँले (ऐना) चइ काँसाए क्यु झोंबै भाँडो नेरो च भाडोए प्हले बनेइ।
च लाख घ्रि से प्लिच्यु से प्लि हजार म्हिमैं राजगद्दिए ओंसों सो प्ह्याबै सै प्लि, नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए उँइँर रारिल। चमैंइ छारा भजन प्रिंमल, तलेबिस्याँ खीए ल्हागिर फुइ धों तरिगे बिसि पृथ्बीर्बै म्हिमैंए म्हाँजोउँइँले खीजी चुमैं त्हाँब् ग।
च लिउँइँ मिने सिसा कोंब् धों तबै मा ङ्युँइ ङइ म्रोंइ। झाइले च खेदोए फिर, चए कुए फिर, चए मिंए नम्बरए फिर ट्होब्मैं ङइ म्रोंइ। चमैं परमेश्वरजी पिंबै बीणा छेसि सिसा धों तबै मा ङ्युँइए रेर रारिल।
चर्बै सो प्ह्याबै सै प्लि न्होंर्बै घ्रिइ च स्वर्गदूत ङिलाइ खोंयोंइ तरिबै परमेश्वरए ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल ङि पिंइ। च प्हेल ङि माराल् मुँल।
झाइले ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैं नेरो सो प्ह्याबै सै प्लिइ राजगद्दिर टिरिबै परमेश्वरलाइ पद्खुले फ्योसि बिइ, “आमेन। परमेश्वरए मिं थेब तरिगे!”
च सहर परमेश्वरए ह्वेइ चारल, च ह्वे सै ल्हें फेबै तोथुमैं बिल्लौर स्फटिक धोंले चारब् मुँल।
च बानु बेल्ले छ्याँबै टल्कदिबै बिल्लौर बिबै तुथुइ बनेल, च सहर बिस्याँ माराइ बनेब् मुँल। च सिसा धोंले टल्कदिमल।
च च्युसे ङ्हिं म्रा च्युसे ङ्हिं मोतिमैंल् मुँल। च म्रामैं स्यो-स्योबै मोतिइ बनेल। च सहरए घ्याँ दर्पन धोंले टल्कदिबै माराल मुँल।
च लिउँइँ च स्वर्गदूतइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मुँबै स्यों ङलाइ उँइँइ। च स्यों बेल्ले टल्कदिबै तुथु धोंले वाँ-वाँ ब्योंब् मुँल। च स्यों परमेश्वर नेरो क्यु च्हजए राजगद्दिउँइँले त्होंसि,
च राजगद्दिए कारग्यु ङ्हिस्यु से प्लि ठिमैं मुँल। च ठिमैंए फिर क्हुँबै ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ माराए मुकुट कुसि फोस्रे ब्योंबै क्वें खिल।
झाइले ङइ धबै ङ्ह्योमा राजगद्दि, सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए कारग्युले च्योसे च्योल् आखाँबै स्वर्गदूतमैं मुँल।
झाइले सो प्ह्याबै सै प्लिइ बिइ, “आमेन, छान् तरिगे!” छबिबै तोदोंन् ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ पद्खु तसि फ्योइ।
झाइले ङइ राजगद्दिए म्हाँजोरि, अथवा च सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए म्हाँजोरि, क्यु च्हज घ्रि रारिब् म्रोंइ। च क्यु च्हज सैवाल् खाँब् धों ब्योंब् मुँल। चल रुँ ङि नेरो मि ङि मुँल। चए मिमैं पृथ्बी तिगोंन् कुल्मिंबै परमेश्वरए प्ल्ह ङि मुँल।
च्हमा चर्बै सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ क्यु च्हजलाइ पद्खु तसि फ्योइ। चमैं ताँनए योर बीणा नेरो धुप झोंबै माराए धुपारामैं मुँल। च धुपए थाँ परमेश्वरए म्हिमैंए प्राथनमैं मुँल।
झाइले क्यु च्हजजी छाप ङि न्होंर्बै ओंसोंबै छाप फोर्दिब ङइ म्रोंइ। च लिउँइँ च सो प्ह्याबै सै प्लि न्होंर्बै घ्रिइ मु ङ्हेब् धों तबै कैइ “खो” बिब ङइ थेइ।
झाइले सो प्ह्याबै सैमैंए म्हाँजोउँइँले कै घ्रि धों तब ङइ थेइ। चइ बिइ, “तिगेंर्बै नों सै गहुँ किंस्याँ ङ्हिंम्ना, जौ किंस्याँ ट्हुम्ना पिंन्, दिलेया जैतुनए छ्युगु नेरो अँगुरए प्हा बिस्याँ जोगेसि थेंन्।”
राजगद्दि, ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैं नेरो सो प्ह्याबै सै प्लिए कारग्युले स्वर्गदूतमैं मुँल। चमैं ताँनइ राजगद्दिए उँइँर पद्खु तसि छ बिदै परमेश्वरलाइ फ्योइ,
तलेबिस्याँ राजगद्दिए म्हाँजोर मुँबै क्यु च्हजजीन् चमैंए प्ह्रोंछैं तसि रक्षा लब्मुँ, धै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै क्युए मूलर खीजी चमैंलाइ डोरेसि बोमिंब्मुँ। धै परमेश्वरजी चमैंए मिर्बै मिग्लि फ्योमिंब्मुँ।”