17 क्हेमैंइ ‘ङ प्लब मुँ, ङलाइ तोए सैरै या खाँचो आरे,’ बिम्। दिलेया ह्रोंस् ङ्हो आसब, ङ्हाँदु, मि आम्रोंब, क्लुना मुँ बिब क्हेमैंइ था आसे।
च रो चबै तोंदोंन् चमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए मि थोंयाँइ, झाइले खेंमैं क्लुँनन् मुँन बिसि चमैंइ सेइ। छतसि तुँबुए लमैं थुसि ह्रोंसए ल्हागिर क्वें टुसि खिइ।
झाइले हारूनइ बनेबै माराए क्ल्या भारा चमैंइ फ्योबइले याहवेहजी रूढि कुलसि म्हिमैं सैवाइ।
कोइ म्हि ह्रोंसने तोइ आरेलैया प्लब् प्हैंम्; कोइ म्हि प्लब् मुँलेया तोइ आरेब् धोंले प्रम्,
आस्याँ प्लब् तबइले ङइ क्हिलाइ म्लेयालै धै “याहवेह खाब् जा?” बिसि ङइ बिलै; ङ ङ्हाँदु तसि ह्योलै, धै ङए परमेश्वरए मिं ङइ वालै।
“परमेश्वरजी शक्ति आपिंइ बिस्याँ ङइ तोइ लल् आखाँ बिबै म्हिमैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंल् ग।
चमैंए ताँ थेसि खीजी बिइ, “आनब्मैंए ल्हागिर बैद्द आचैदि, दिलेया नब्मैंए ल्हागिर चैदिम्।
फो ख्रेंब्मैंलाइ खीजी लिंबै सैमैं चल् पिंइमुँ, दिलेया प्लोब्मैंए यो बिस्याँ खीजी क्होतेन् लसि एमिंइमुँ।
दिलेया धिक्कार क्हेमैं तोगो प्लब्मैं! सै न्होरए लिलि प्रब्मैं क्हेमैंइ परमेश्वरए ग्याल्सर तोइ योंरिब् आरे। तलेबिस्याँ क्हेमैंइ सुख योंल् खाँइमुँ।
च ठिक ताँ मुँ, दिलेया चु मैंन्: चमैंइ बिश्वास आलबइले परमेश्वरजी चमैंलाइ चोवाइ। छलेन क्हेमैंइ बिश्वास लसिन् मत्त्रे टिल् योंइमुँ। छतसि थेब् आप्हैंन्, बरु न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
ओ अरू ह्रेंर्बै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं थेब आप्हैंरिगे बिसि क्हेमैंइ चु खास ताँ घ्रि क्होल् त्हुम्: परमेश्वरजी त्हाँबै अरू ह्रेंर्बै ताँन् म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलन् समा मत्त्रे यहूदीमैंइ सैं सारो लब्मुँ।
परमेश्वरजी ङलाइ खीए दयाम्हाँया पिंबइले ङइ क्हेमैं ताँनने यो छ्युँ लमुँ: ह्रोंसलाइ थेब आमैंन्, परमेश्वरजी क्हिलाइ पिंबै बिश्वास अनुसार ह्रोंस खैतब् मुँ छाबन् मैंन्।
ओहो, ङ खैबै ङ्हो आसबै म्हि! ङलाइ सैवाबै आछ्याँबै इच्छाए न्होंरउँइँले खाबइ ङ जोगेमिंब् ङ्हे?
दिलेया छाबै बानि ब्योर आरेबै म्हिमैं बिस्याँ कनमैं धों तम्, ओंसों ङइ लबै पापउँइँले ङ ख्रुवाल् खाँइमुँ बिबै ताँ चमैंइ म्लेयाइमुँ।
प्रभु येशूजी बिइ, “थेद्, क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ ह्यो धोंले युब्मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिबै म्हि ङ्हो सब् ग। ह्रोंस क्लुना तसि म्हिमैंए उँइँर फा पिन् आतरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ह्रोंसनेन् साँथेंम्।”
क्हिए दुःखमैं नेरो क्हि ङ्हाँदु मुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया क्हिम् क्ह्रोंसेंन प्लब मुँ। कोइ म्हिमैंइ ‘ङ यहूदी ग,’ बिमुँ, दिलेया चमैं यहूदीमैं आङिं, चमैं दुष्टए न्होंर टिब्मैं ग। चमैंइ क्हिए फिर पोंबै आछ्याँबै ताँमैं ङइ सेइमुँ।
दिलेया क्हेमैंए बिश्वास हलहलु तब् मत्त्रे मुँ, ललै आरे, ङ्युँबै आरे। छतसि ङइ क्हेमैंलाइ थुइवाब्मुँ।