18 चु कितबर्बै तारे तखबै ताँमैं थेब्मैंलाइ ङ यूहन्नाइ बिमुँ: चु ताँमैंए फिर अर्को ताँमैं थप्दिबै म्हिए फिर चु कितबर प्ह्रिबै थेबै दुःखमैं परमेश्वरजी थप्दिमिंब्मुँ।
खीए बचनर तोइ आथौदिद्, आस्याँ खीजी क्हिलाइ हौदिब्मुँ धै स्योर्गों बिब्मुँ।
छबिमा खीजी बिइ, “स्वर्गर मुँबै ङए आबाजी आरुँइँबै धुँमैं जरान् स्युवाब्मुँ।
छतसि प्रभुए मिंर ङ क्हेमैंने चु ताँ बिमुँ, परमेश्वर आम्हाँदिब्मैं ह्रोंसए सैंर मैंबै आछ्याँबै केर आफेबै ताँमैंए लिलि प्रब् धोंले तारे क्हेमैं आप्रद्।
झाइले क्हेमैं खाबज्यै या ह्रोंसए बिश्वासी अलिए प्ह्रेंस्योने प्रसि आछ्याँब आलद्। तलेबिस्याँ छाबै केमैं लस्याँ परमेश्वरजी सजैं पिंब्मुँ। ङिइ ओंसोंन् चुए बारेर छेनाले लोमिंल् खाँइमुँ।
चु कितब खेमिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, झाइले चु कितबर्बै ताँ थेसि चर बिब् धोंले छ्ह थोब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चु ताँन् ताँमैं तबै त्हे चेंदोन् खसिन् मुँ।
धबै स्वर्गर बेल्ले थेबै औदिबै चिनु घ्रि ङइ म्रोंइ। चर स्वर्गदूत ङि मुँल, चमैंने आखिरि थेबै दुःख ङि मुँल। च दुःख तल् खाँबै लिउँइँ मत्त्रे परमेश्वरए ह्रिस म्हम्।
झाइले थेबै दुःख ङि नोबै स्वर्गदूत ङि मन्दिरउँइँले बैरु त्होंइ। चमैंइ फोस्रे ब्योंबै चारबै क्वें खिल, झाइले चमैंए तिंर माराए पेटि फैल।
दिलेया परमेश्वरए फौजमैंइ च खेदो नेरो स्योर तेबै अगमबक्तालाइ क्हाइ। (च स्योर तेबै अगमबक्ताइ च खेदोए उँइँर ओंसों औदिबै चिनुमैं लसि खेदोए छाप किंब्मैं नेरो चए कुए पूजा लब्मैंलाइ स्योलिबै ताँ पोंसि चमैंए सैं खेंमैं ङाँइ च्यारवाल।) छतसि चमैं ङ्हिं सोगोंन् मि लुँरिबै बारुदए होंल्दोंर भ्योंवाइ।
झाइले च ह्रेंमैंलाइ लुबै स्योर्गुलाइ बारुदए थाँ खबै लुँरिबै मिए होंल्दोंर भ्योंवाइ। च खेदो नेरो स्योर तेबै अगमबक्तालाज्यै या ओंसोंन् चर भ्योंवाल। चर चमैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस खोंयोंन् बिलै थेबै दुःख योंल् त्हुब्मुँ।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मैंए मिं प्ह्रिबै कितबर मिं आरेबै म्हिमैंलाइ परमेश्वरजी च मि मुँबै होंल्दोंर भ्योंवाइ।
धबै चइ ङने बिइ, “चु परमेश्वरए ताँ आलोथेंन्, तलेबिस्याँ चु ताँन् ताँ तबि छेबै त्हे चेंदोन् तखइमुँ।
येशूजी बिइमुँ, “क्हेमैं ङए फिर बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर चु ताँ बिमिंबर ह्रोंसए स्वर्गदूत ङइ कुल्मिंइमुँ। ङ दाऊदए सन्तानर्बै मुल खे ग। न्हाँगर्बै चारबै मुसारा ङन् ग।”
“थेद्! ङ युनन् युब्मुँ बिसि,” येशूजी बिइमुँ। “चु कितबर प्ह्रिबै ‘लिउँइँ तखम्’ बिबै ताँ ङिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! परमेश्वर मत्त्रे फ्योद्! क्हि, अगमबाणि पोंबै क्हिए आघें-अलिमैं नेरो चु कितबर मुँबै ताँमैंइ बिब् धोंले प्रब्मैं धोंबन् ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग।”
“लाउडिकिया नाँसर्बै बिश्वासीमैंलाइ लोदा सैंदा लबै ल्हागिर चर्बै चिबए मिंर चु ताँ प्ह्रिद् बिसि येशूजी यूहन्नाने ल्हैदिइ: “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन्बै ग्वाइ पिंबै येशूजी चु ताँ बिइमुँ: ङउँइँले परमेश्वरजी तोन्दोंरि सै बनेइमुँ, छतसि ङ आमेन ग।