17 पबित्र प्ल्ह नेरो प्ह्रेंस्योइ खीने बिइमुँ, “यु”। चु ताँ थेबै म्हिमैंज्यै या छलेन खीने “यु” बिल् त्हुम्। क्यु पिब्मैं क्यु मूलर खरिगे। छ्ह पिंबै क्यु थुँदा ङ्हाँब्मैंइ छलेन् थुँरिगे।
याहवेहजी कति ल्हें ल्हयो खमुँ बिसि ह्रोंसैन म्हैसि क्होद्। खीए प्हलेर्न ग्वार योंबै म्हिइ आशिक योंमुँ!
चइ बिबै ताँ थेसि च चेलामैं ङ्हिं येशूए लिलि ल्हैदिइ।
येशूजी चने बिइ, “परमेश्वरए आशिक नेरो क्हिने क्यु ह्रिबै म्हि क्हिइ ङो सेस्याँ क्हिइ ङने क्यु ह्रिमल, धै खीजी खोंयों बिलै सोल् लमिंबै क्यु क्हिलाइ पिंमल।”
च च्हमिरिइ खीने बिइ, “क्हिने क्यु ख्योबै सै आरे, क्यउदु या ल्हें गैरु मुँ। छतसि क्हिजी खनिउँइँले च सोल् लमिंबै क्यु पखमुँ?
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
“खो, म्हि घ्रि ङ्ह्योबर खो! ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी बिमिंइ। खनिज्यै खीन् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट मुँइ उ?”
धबै चाडए लिउँबै मुख्य त्हिंइर, येशू ताँन् म्हिमैंए ओंसों रासि थेबै कैले छ बिइ, “खाबै या क्यु पिइ बिस्याँ च ङ ङाँर खरिगे धै थुँरिगे।
दिलेया परमेश्वरजी दयाम्हाँया लसि येशू ख्रीष्टउँइँले ताँन् म्हिलाइ छलेन् ठिक ठर्दिमिंइमुँ।
धै खीजी ङ्योलाइ पिंल् खाँबै ताँन् सै था सेरिगे बिसि खीजी ङ्योलाइ चु ह्युलर्बै सैं आङिं, बरु खीउँइँले युबै पबित्र प्ल्ह पिंइमुँ।
च लिउँइँ “चु ताँ प्ह्रिद्: प्रभुए फिर बिश्वास लबइले तारे पिरु दु:ख योंसि सिब्मैंइ आशिक योंब्मुँ,” बिसि स्वर्गउँइँले युबै कै ङइ थेइ। झाइले पबित्र प्ल्हजी बिइ, “चु ताँ क्ह्रोंसेंन् ग। चमैंइ दु:खले लबै केमैंए नों योंसि छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।”
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ परमेश्वरए बगैंचार मुँबै छ्ह पिंबै सिं धुँर्बै रोमैं ङइ चल् पिंब्मुँ।”
दिलेया छारा यरूशलेम, “परमेश्वरए पबित्र सहर” प्ह्रेंरोए ल्हागिर प्ह्रेंस्यो पैरेब् धोंले पैरिसि स्वर्गउँइँले युरिब ङइ म्रोंइ।
खीजी धबै बिइ, “लल् त्हुबै ताँन् केमैं लल् खाँइ! ताँन् भन्दा ओंसोंबै नेरो ताँन् भन्दा लिउँइँबै ङन् ग, तों लबै ङन् ग, तों नुबै या ङन् ग। क्यु पिब्मैंलाइ ङइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मूलउँइँले छलेन् थुँल् पिंब्मुँ।
झाइले परमेश्वरए ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल ङि छेबै स्वर्गदूत ङि न्होंर्बै घ्रि ङ ङाँर खसि बिइ, “खो, ङइ क्हिलाइ क्यु च्हजए प्ह्रेंस्यो उँइँमिंस्यो।”
च लिउँइँ च स्वर्गदूतइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मुँबै स्यों ङलाइ उँइँइ। च स्यों बेल्ले टल्कदिबै तुथु धोंले वाँ-वाँ ब्योंब् मुँल। च स्यों परमेश्वर नेरो क्यु च्हजए राजगद्दिउँइँले त्होंसि,
येशूजी बिइमुँ, “क्हेमैं ङए फिर बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर चु ताँ बिमिंबर ह्रोंसए स्वर्गदूत ङइ कुल्मिंइमुँ। ङ दाऊदए सन्तानर्बै मुल खे ग। न्हाँगर्बै चारबै मुसारा ङन् ग।”
तलेबिस्याँ राजगद्दिए म्हाँजोर मुँबै क्यु च्हजजीन् चमैंए प्ह्रोंछैं तसि रक्षा लब्मुँ, धै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै क्युए मूलर खीजी चमैंलाइ डोरेसि बोमिंब्मुँ। धै परमेश्वरजी चमैंए मिर्बै मिग्लि फ्योमिंब्मुँ।”