14 खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।
झाइले ङ्ह्योबर छ्याँब, चबर लिंबै रो रोबै ल्हें सिंधुँमैं याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले म्लोमिंइ। धै बगैंचाए म्हाँजोर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै सिधुँ नेरो छ्याँब आछ्याँब फेलल् खाँबै ज्ञान पिंबै सिंधुँ या रुँइँइ।
धै याहवेह परमेश्वरजी बिइ, “ङ्यो धोंलेन् म्हि छ्याँब-आछ्याँब सेल् खाँब् तइमुँ। तारे चइ खोंयोंइ सोल् योंबै सिंधुँर्बै रो टोंसि चल् आयोंरिगे। आस्याँ च खोंयोंन् बिलै सोरिब्मुँ।”
याहवेहए मिं थेब लद्! याहवेहलाइ मान लब धै खीए ताँमैं सैं तोंदै म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंम्!
चु तगर याहवेहल् ग, च न्होंर ठिक के लब्मैं मत्त्रे होंल् योंब्मुँ।
याहवेहजी चने बिइ, “क्हि म्हिमैं ङाँर ह्यासि ‘तिंयाँ नेरो प्हन्हाँग पबित्र तसि ह्रों-ह्रोंसए क्वें ख्रुद्,’ बिद्।
छतसि येशूजी धबै चमैंने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्युमैंए खोरए म्रा ङन् ग।
म्रा ङन् ग। ङउँइँले न्होंर होंब्मैं ताँन् जोगेल् योंब्मुँ। धै चमैं खोरए न्हों, बैरु ह्याब खब लल् योंब्मुँ, धै छि मुँबै क्ल्ह्योर रेंल् योंब्मुँ।
“क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ ङइ बिबै ताँमैं या ङिंब्मुँ।
येशूजी चने बिइ, “घ्याँ, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ, नेरो छ्ह ङन् ग। ङउँइँले बाहेक् खाबै या परमेश्वर आबा ङाँर फेनेल् आखाँ।
ङिए खे याकूबइ चु क्यउदु ङिए ल्हागिर बनेमिंइ, धै च, चए सन्तानमैं नेरो चए खेदोमैंज्यै चु क्यउदुर्बै क्यु थुँइ। ङिए खे याकूब भन्दा क्हि थेब वा?”
तलेबिस्याँ ज्युर चिनु लबै ताँ थेब आङिं। बरु परमेश्वरजी बिबै ताँ ङिंब थेबै ताँ ग।
बरु छेन्ले मैंन्! क्हिइ तोइ आमैंन्ले कुर चडेबै सै चलेन् तम् बिसि चबइले बिश्वासर आभोंबै म्हिमैं पापर आच्होरिगे।
पत्रुस, प्रभु येशूए अलिमैं नेरो अरू कुल्मिंबै चेला चिब्मैं धोंलेन् ङज्यै या प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबै च्हमिरि ब्ह्या लसि प्रल् आयों रो वा?
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
धै ख्रीष्टए फिर छाबै आशा थेंब्मैं ख्रीष्ट पबित्र मुँब् धोंले पबित्रले प्रम्।
ङ्योइ क्ह्रोसेंन्लेन् परमेश्वरलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्। धै खीए ताँ म्हाँदिबर ङ्योलाइ ल्हें गारो आरे।
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ परमेश्वरए बगैंचार मुँबै छ्ह पिंबै सिं धुँर्बै रोमैं ङइ चल् पिंब्मुँ।”
च सहरए कारग्युले बेल्ले थेब नेरो नुबै बानु मुँल। च बानुर च्युसे ङ्हिं थेबै म्रा मुँल। च म्रा ह्रोंसे स्वर्गदूत घ्रि-घ्रि राल। च म्रामैंए फिर इस्राएलर्बै च्युसे ङ्हिं कुलमैंए मिं प्ह्रिल।
दिलेया खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मैंए मिं प्ह्रिबै क्यु च्हजने मुँबै कितबर मिं मुँब्मैं मत्त्रे च सहरर होंल् योंब्मुँ। चर आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं, छेरन् ङ्हाँबै के लब्मैं नेरो स्योर ताँ पोंब्मैं खाबइ या होंल् योंरिब् आरे।
सहरए म्हाँजोर्बै घ्याँ तसि स्यों प्ररिल। च स्योंए रेर छ्ह पिंबै सिं धुँ मुँल। च धुँर सालर्बै च्युसे ङ्हिं म्हैनन् च्युसे ङ्हिं खालर्बै रोमैं रोमल। च सिंधुँए प्हो ह्रें-ह्रेंमैंलाइ सल् लबै ल्हागिर मुँल।
“थेद्! ङ युनन् युब्मुँ बिसि,” येशूजी बिइमुँ। “चु कितबर प्ह्रिबै ‘लिउँइँ तखम्’ बिबै ताँ ङिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।