9 चमैं ताँन् ह्युल तिगोंन् ह्यासि परमेश्वरए म्हिमैं टिबै क्ल्ह्यो नेरो परमेश्वरजी खोबै सहर घेर्दिइ। दिलेया स्वर्गउँइँले मि युसि चमैंलाइ नास लवाइ।
झाइले याहवेहजी सदोम नेरो गमोराए फिर मुउँइँले मि नेरो बारुद कुल्मिंइ।
चमैंने क्ह्रिब्मैंए म्हाँजोर मि लुँइ; मिए राबाइ दुष्टमैं मेब्रो लवाइ।
याकूबए सन्तानमैं टिबै ताँन् क्ल्ह्योमैं भन्दा खीजी यरूशलेम सहर ल्हें म्हाँया लम्।
खीए ओंसों ओंसों मि ह्यामुँ, धै खीए कारर्ग्यु मुँबै शत्तुरमैं ख्रोंवाम्।
दिलेया लोतइ सदोम सहर पिबै त्हिंइर्न परमेश्वरजी मुउँइँले मि नेरो बारुद भ्योंमिंसि चर्बै म्हिमैं ताँन् सैवाइ।
तलेबिस्याँ क्हेमैंए फिर छाबै त्हिंइ खब्मुँ: शत्तुरमैंइ क्हिए कारग्युले गारा रुइब्मुँ धै क्हेमैं बैरु त्होंल् आयोंन्ले च्युथेंब्मुँ।
येशूजी धबै बिइ, “यरूशलेमलाइ सेनामैंइ घेर्दिरिब् म्रोंमा तारे यरूशलेम नास तबै त्हे तबि छेना बिब क्हेमैंइ सेद्।
छतब् म्रोंसि येशूए चेलामैं याकूब नेरो यूहन्नाइ बिइ, “प्रभु, क्हिए सैंर खै ङ्हाँइमुँ? स्वर्गउँइँले मि कुलसि चुमैं सैवाद् बिसि ङिइ बिले वा।”
परमेश्वर ङो सेल् आङिंब्मैं नेरो ङ्योए प्रभु येशूउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्वेंब्मैं ताँनलाइ खीजी दण्ड पिंब्मुँ।
छतसि ङ्यो या सहरउँइँले बैरु खी ङाँर ह्याले, धै खीजी सैदिब् धों तबै दुःख ङ्योज्यै सैदिले।
खाबज्यै चमैंलाइ न्होह्रों लबै सैं लइ बिस्याँ, च ग्वाइ पिंब्मैंए सुँउँइँले त्होंबै मिइ चमैं नास लवाब्मुँ। छले चमैंलाइ न्होह्रों लल् म्हैब्मैं नास तयाब्मुँ।
चइ मुउँइँले पृथ्बी समा मिए राब खारमिंसि म्हिमैंए उँइँर प्लेटोयान् तबै केमैं लमल।