11 झाइले फोस्रे ब्योंबै थेबै राजगद्दि नेरो चर क्हुँबै परमेश्वर ङइ म्रोंइ। खीउँइँले पृथ्बी नेरो मु भौदियाइ, चमैंइ खनिरै क्ल्ह्यो आयों।
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
च सैमैं नास तयाब्मुँ, क्हि बिस्याँ खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ; क्वें धोंले चमैं स्योब तयाब्मुँ। क्वें फेर्दिब् धोंले क्हिजी प्लिसि फेर्दिमिंब्मुँ, धै चमैं ताँन् भ्योंवाब्मुँ।
ह्रें-ह्रेंमैंए फिर परमेश्वरजी ग्याल्स लमुँ; परमेश्वर ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिमुँ।
ठिक के नेरो ठिक निसाफ लसि क्हिजी ग्याल्स लम्; क्हिजी खोंयोंन् आनुबै म्हाँया नेरो भर लल् खाँबै के लम्।
खीए कारर्ग्युले न्हाँम्स्यो नेरो मिछु खैब मुँ; राजगद्दिर टिसि खीजी ठिक केमैं नेरो ठिक निसाफ लम्।
ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर च टुरोस नेरो सिदोनथेमैंइ भन्दा क्हेमैंइ थेबै सजैं योंब्मुँ
स्वर्ग नेरो पृथ्बी म्हयाब्मुँ, दिलेया ङइ बिबै ताँ खोंयोंइ या म्हरिब आरे।”
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
दिलेया परमेश्वरए च ताँउँइँलेन् तिंजरोबै मु नेरो ह्युल लिउँइँ मिइ ख्रोंसि नास लबै ल्हागिर तोगो समा नास आतल्ले खीजी थेंइमुँ। छले खीलाइ आम्हाँदिब्मैंलाइ दोषि ठर्दिसि निसाफ लबै त्हिंइर मु नेरो ह्युलै या खीजी नास लवाब्मुँ।
दिलेया मिखाएलइ ट्होवासि च अजिङ्गर नेरो चए दूतमैं च त्हेउँइँले स्वर्गर टिल् आयों।
थेबै सयो खमा मा ङ्युँइर मुँबै कोंमैं नेरो अरू कोंमैं या ताँन् म्हयाइ।
ङइ स्वर्ग थोंब् म्रोंइ। चर फोस्रे ब्योंबै घोडा घ्रि मुँल। च घोडाए फिर क्रेबै म्हिए मिं “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन” बिब् मुँल। खीजी ठिक निसाफ लम्, ठिक निसाफ लबै ल्हागिर खीजी ल्हडें लम्।
च स्वर्गदूतइ च अजिङ्गरलाइ, अथवा स्योंम्बै प्हुरिए क्हो किंबै स्योर्गु, शैतान बिबै दुष्टलाइ क्हासि हजार घ्रि बर्ष समा सँउँलिइ फैसि
झाइले ङइ छारा पृथ्बी नेरो छारा मु म्रोंइ। ओंसोंबै मु नेरो पृथ्बी म्हयाल, मा ङ्युँइ या म्हयाल।
राजगद्दिर क्हुँरिबै परमेश्वरजी ङने बिइ, “तारे ङइ ताँन् सैमैं छारा लम्।” खीजी धबै ङने बिइ, “चु ताँ प्ह्रिद्, तलेबिस्याँ चु ताँमैं क्वेंल् त्हुब नेरो भर लल् खाँब मुँ।”
च तोंदोंन् पबित्र प्ल्हजी ङ प्लिंयाइ, धै स्वर्गर राजगद्दि घ्रि मुँल, चर परमेश्वर क्हुँरिल।
काउदए प्हैं बेर्दिब् धोंले बेर्दियासि मु म्हयाइ। झाइले ताँन् कोंमैं नेरो मा ङ्युँइए म्हाँजोर मुँबै टापूमैं खेंमैंए क्ल्ह्योउँइँले स्योह्याइ।