18 च सहरलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि कै तेसि बिइ, ‘च धों तबै थेबै सहर अरू खाबै आरेल!’
झाइले च अजिङ्गरइ ह्रोंसए हग खेदोलाइ पिंबइले ताँन् म्हिमैंइ अजिङ्गरलाइ फ्योइ। चमैंइ च खेदोलाज्यै या फ्योसि बिइ, “चु खेदो धों तब खाब् मुँ? चुने बालु खाबै या ल्हडें लल् आखाँ।”
चमैंए सजैं पिंबै मिए मिखु खोंयोंइन कैंडो ह्यारिब्मुँ। च खेदो नेरो चए कुलाइ पूजा लब्मैं, धै चए मिंए छाप झोंल् ङिंब्मैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस सजैं योंसि खोंयोंइ छिं ङ्हाँल् योंरिब् आरे।”
च लिउँइँ च थेबै सहर सोंबाँ तयाइ। झाइले ताँन् ह्युलर्बै सहरमैं नास तयाइ। च त्हेर परमेश्वरजी बेबिलोन बिबै थेबै सहरलाइ मैंइ। छतसि खीए बेल्ले थेबै ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल बेबिलोनलाइ थुँबर कर ल्हैदिइ।
‘आमै! आमै! च्हौ थेबै सहर नास तयान बिसि ह्रेंगोन् रासि क्रोब-म्होब लब्मुँ। चइ मलमलए क्वेंमैं, कलाँजी रङर्बै क्वेंमैं, नेरो ओल्ग्या क्वेंमैं खिमल माराए घाना नेरो सै ल्हें फेबै तुथुमैं प्हिरुमैं या पैरेमल।