11 “झाइले पृथ्बीर्बै छों लब्मैं या चए ल्हागिर क्रोब-म्होब लसि थेबै शोक लब्मुँ, तलेबिस्याँ चमैंए समान तारे खाबज्यै या आकिं।
तलेबिस्याँ चाँदि भन्दा बुद्धि ल्हें छ्याँब् ग, माराइ भन्दा चइ बेल्ले फायद पिंम्।
दिलेया च न्हिम्तो लबै म्हिमैं थेबै न्हइ आलल्ले घ्रि ह्रोंसए म्रोंउँइँ ह्याइ, अर्को छों लबर ह्याइ।
खीजी तोंगु चुँब्मैंने “क्हेमैंए ताँन् सैमैं छुइले बोह्याद्। ङए आबाए धिंलाइ छों लबै धिं आलद्,” बिइ।
लोब लसि चमैंइ स्योलिबै ताँमैं पार्दिसि क्हेमैंउँइँलेन् फायदा किंब्मुँ। छतसि ओंसों ओनोंन् चमैंए ल्हागिर परमेश्वरजी दण्ड तोक्दिथेंइमुँ। चमैंए नास तबै त्हे तबर होंइमुँ।
च सहरने क्ह्रिसि छों लसि प्लब्मैं च सहर नास तयाब् म्रोंसि ङ्हिंब्मुँ। छतसि
(ओ स्वर्ग, च सहर थुँयाब् म्रोंसि सैं तोंन्! ओ परमेश्वरए म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैं क्हेमैं ताँन् सैं तोंन्। तलेबिस्याँ च सहरइ क्हेमैं बेल्ले दुःख पिंल, छतसि परमेश्वरजी चलाइ नास लवाइ।)
च सहर न्होंर बत्तिए ह्वे खोंयोंइ या म्रोंरिब् आरे, प्ह्रेंरो नेरो प्ह्रेंस्योइ पोंबै ताँ या खोंयोंइ या थेरिब् आरे। तलेबिस्याँ बेबिलोन सहरर्बै छों लब्मैं चु पृथ्बीरि थेबै चिब्मैं मुँल, झाइले च सहरर्बै म्हिमैंइ अरू ताँन् ह्युलर्बै ह्रेंमैंलाइ जादु लसि लुडिमल।
च च्हमिरिने ल्हैदिबै ताँन् ह्रेंर्बै म्हिमैं प्हाइ धोंले म्हेरइमुँ। पृथ्बीर्बै म्रुँमैं या च च्हमिरिने ल्हैदिइमुँ। च फ्यालुस्योइ तो लदा ङ्हाँमुँ चन् लप्रइमुँ, धै छों लब्मैं चने क्ह्रिसि प्लइमुँ।”
“चलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि च च्हमिरिने ल्हैदिसि सयल लबै पृथ्बीर्बै म्रुँमैं क्रोब-म्होब तसि थेबै शोक तब्मुँ।