10 चमैं चए थेबै दुःख म्रोंसि ङ्हिंब्मुँ। झाइले चमैं ह्रेंगोन् रासि ‘आमै! आमै! कति थेबै नोक्सान तना! च थेब नेरो भोंबै बेबिलोन सहरइ तिस्यार्न सजैं योंना,’ बिब्मुँ।
झाइले चमैंए सिनुमैं खेंमैंए प्रभुलाइ क्रूसर सैबै थेबै सहरए घ्याँर तब्मुँ। (च सहरलाइ अहानर सदोम सहर नेरो मिश्र ह्युल बिम्।)
झाइले अर्को स्वर्गदूत ओंसोंबै स्वर्गदूतए लिलि ल्हैदिसि बिइ, “नास तयाइ! च बेबिलोन बिबै थेबै सहर नास तयाइ। च सहरर्बै म्हिमैंइ खैले खेंमैंइ ब्यभिचार लमुँ छलेन ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिल।”
च लिउँइँ च थेबै सहर सोंबाँ तयाइ। झाइले ताँन् ह्युलर्बै सहरमैं नास तयाइ। च त्हेर परमेश्वरजी बेबिलोन बिबै थेबै सहरलाइ मैंइ। छतसि खीए बेल्ले थेबै ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल बेबिलोनलाइ थुँबर कर ल्हैदिइ।
“क्हिइ म्रोंबै रुँ च्युए अर्थ च्योंबै म्रुँ च्यु ग। चमैंइ तिंयाँ समा ग्याल्स लल् आयोंइमुँ, दिलेया चमैंइ च खेदोने बालु घण्टा घ्रिए ल्हागिर ग्याल्स लल् योंब्मुँ।
च सहरलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि कै तेसि बिइ, ‘च धों तबै थेबै सहर अरू खाबै आरेल!’
झाइले चमैंइ खेंमैंए क्रर त्हुल फ्रुँसि न्हुँ लइ। धै क्रोदै बिइ, ‘आमै! आमै! च सहरम् थुँयाना! चए सैंन्होरउँइँलेन् ताँन् क्यु झाज ओलेब्मैं प्लब् तल, दिलेया तिस्यार्न थुँयाइ।’”
च लिउँइँ धबै बेल्ले भोंबै स्वर्गदूत घ्रिइ ह्रेंदो धों तबै थेबै युँमा घ्रि छेसि मा ङ्युँइर भ्योंवासि “च थेबै बेबिलोन सहरलाज्यै या छलेन् भ्योंवाब्मुँ,” बिइ। “तारे क्हेमैंइ च धबै म्रोंरिब् आरे।
दिलेया चए फिर तिगेंर्न ल्हें दु:खमैं खसि, रोग, शोक नेरो अँङ्गल् तब्मुँ। झाइले चलाइ मिर ख्रोंवाब्मुँ, तलेबिस्याँ चए निसाफ लबै याहवेह परमेश्वर थेबै शक्ति मुँबै परमेश्वर ग।