1 च लिउँइँ ङइ स्वर्गउँइँले अर्को स्वर्गदूत घ्रि युरिब् म्रोंइ। च स्वर्गदूतने थेबै हग मुँल, चए लिर्बै ह्वेइ ताँन् ह्युल चारयाइ।
तलेबिस्याँ मुर काँम्लि-तिम्लि रामा मुए छेउ घ्रिउँइँले अर्को छेउ समा चारमुँ, छलेन म्हिए च्ह युबै त्हिंइरै या छान् तब्मुँ।
लिउँइँ परमेश्वरजी पिवासि च दुष्ट शत्त्रु त्होंब्मुँ, दिलेया प्रभु येशू युबै त्हेर्बै चारबै ह्वे नेरो खीए सुँउँइँले त्होंबै सोइ चलाइ नास लवाब्मुँ।
च लिउँइँ अर्को बेल्ले भों मुँबै स्वर्गदूत घ्रि स्वर्गउँइँले युरिब् ङइ म्रोंइ। च स्वर्गदूतलाइ न्हाँम्स्योइ बेर्दिल, झाइले चए क्र कारग्युले ह्यागों मुँल। चए लि त्हिंयाँ धों तब् मुँल, धै चए प्हले लुँरिबै मिए प्हैं धों तब् मुँल।
झाइले च प्हेल ङि छेबै स्वर्गदूत ङि न्होंर्बै घ्रि ङ ङाँर खसि बिइ, “छुइ खो, ङइ क्हिलाइ च मिं चल्दिबै फ्यालुस्योइ खैबै सजैं योंम् बिसि उँइँमिंस्यो। च सहरए कार्ग्युले ल्हें स्योंमैं मुँ।
दिलेया स्वर्गदूतइ ङने बिइ, “क्हि तले प्लेटोयाल? ङइ क्हिने च फ्यालुस्योलाइ नोबै क्र ङि नेरो रुँ च्यु मुँबै खेदोए अर्थ खोल्दिमिंस्यो।
च सहरर मि म्रोंबै ल्हागिर त्हिंयाँ नेरो लयाँ आचैदि, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ह्वे चए फिर चारमुँ, च सहरर्बै बत्ति क्यु च्हजन् ग।