12 “क्हिइ म्रोंबै रुँ च्युए अर्थ च्योंबै म्रुँ च्यु ग। चमैंइ तिंयाँ समा ग्याल्स लल् आयोंइमुँ, दिलेया चमैंइ च खेदोने बालु घण्टा घ्रिए ल्हागिर ग्याल्स लल् योंब्मुँ।
झाइले कै घ्रिइ ङने बिइ, “क्हिइ ल्हें म्हिमैं, ल्हें ह्रेंमैं, ल्हें क्युइ पोंब्मैं नेरो ल्हें म्रुँमैंए फिर परमेश्वरउँइँले तखम् बिबै ताँमैं धबै बिल् त्हुब्मुँ।”
च लिउँइँ धबै मुर अर्को औदिबै चिनु म्रोंइ: चर बेल्ले थेबै ओल्ग्या अजिङ्गर मुँल। चए क्र ङि मुँल, धै क्र ह्रोंसे मुकुट मुँल। झाइले चए रुँ च्यु मुँल।
च लिउँइँ मा ङ्युँउँइँले खेदो घ्रि त्होंरिब् ङइ म्रोंइ। च खेदोल रुँ च्यु, क्र ङि मुँल। चए रुँ ह्रोंसे मुकुट मुँल, क्र ह्रोंसे परमेश्वरए मिं वाबै आछ्याँबै मिं प्ह्रिल।
क्हिइ म्रोंबै च रुँ च्यु मुँबै खेदोइ च फ्यालुस्योलाइ हेल लब्मुँ, धै चने मुँबै ताँन् सैमैं प्हेंवासि चलाइ क्लुना लवाब्मुँ। चमैंइ चए से चब्मुँ, झाइले चलाइ मिर झोंवाब्मुँ।
चमैं चए थेबै दुःख म्रोंसि ङ्हिंब्मुँ। झाइले चमैं ह्रेंगोन् रासि ‘आमै! आमै! कति थेबै नोक्सान तना! च थेब नेरो भोंबै बेबिलोन सहरइ तिस्यार्न सजैं योंना,’ बिब्मुँ।
तोगो तिस्यार्न चल च्हौ ल्हें सै न्होर थुँयाइ।’ “झाइले क्यु झाजर्बै कप्तानमैं, क्यु झाजर क्रेब्मैं नेरो क्यु झाजर के लसि छ्ह थोब्मैं ताँन् ह्रेंगोन् रासि
झाइले चमैंइ खेंमैंए क्रर त्हुल फ्रुँसि न्हुँ लइ। धै क्रोदै बिइ, ‘आमै! आमै! च सहरम् थुँयाना! चए सैंन्होरउँइँलेन् ताँन् क्यु झाज ओलेब्मैं प्लब् तल, दिलेया तिस्यार्न थुँयाइ।’”