11 झाइले चमैंलाइ बेल्ले नल् लबै घा नेरो रुँइ दुःख पिंमा चमैंइ स्वर्गर्बै परमेश्वरए फिर गाल् केइ। दिलेया चमैं खेंमैंइ लबै पापउँइँले अझै सैं आए।
स्वगर्बै परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंन्। खीए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिम्।
योनाइ चमैंने बिइ, “ङ मा ङ्युँइ नेरो स बनेबै स्वर्गर्बै याहवेह परमेश्वरलाइ म्हाँदिबै हिब्रू घ्रि ग।”
दिलेया आछ्याँबै के लबै म्हिमैं नेरो आगुलाइ लुब्मैंइ अरूमैंलाइ लुसि अरूमैंउँइँलेन् लुयासि चमैं झन्-झन् दुष्ट त-तै ह्याम्।
धै च तोंदोंन् थेबै सयो ह्याइ, सहरर्बै च्युबाँरि तिबाँ नास तयाइ, धै हजार ङि म्हिमैं सैवाइ। अरू चैबै म्हिमैं बेल्ले ङ्हिंसि “स्वर्गर्बै परमेश्वर बेल्ले थेब मुँन!” बिसि खीए मिं क्वेइ।
छबिमा ओंसोंबै स्वर्गदूतइ ह्यासि पृथ्बीए फिर ह्रोंसने मुँबै प्हेलार्बै ह्रिस युवाइ। च लिउँइँ खेदोए छाप मुँब्मैं नेरो चए कुलाइ पूजा लब्मैंए ज्युर बेल्ले नल् लबै छेरन ङ्हाँबै घामैं खइ।
प्लिच्यु-प्लिच्यु किलोर्बै थे-थेबै तिस्यु मुउँइँले म्हिमैंए फिर युइ। छतमा बेल्ले थेबै दुःख तसि म्हिमैंइ परमेश्वरए फिर गाल् केइ।
छतसि त्हिंयाँ बेल्ले छसि म्हिमैंलाइ ख्रोंवाइ। धै चमैंइ च्हौ थेबै दुःख पिंल् खाँबै परमेश्वरए मिं स्यारइ। दिलेया चमैंइ खेंमैंइ लबै पापउँइँले अझै सैं आए, धै परमेश्वरए मानै या आल।
ङइ चलाइ पापउँइँले सैं एबै मौका पिंइ, दिलेया चइ ब्यभिचार लबै पापउँइँले एबै सैं आलइमुँ।