1 धबै स्वर्गर बेल्ले थेबै औदिबै चिनु घ्रि ङइ म्रोंइ। चर स्वर्गदूत ङि मुँल, चमैंने आखिरि थेबै दुःख ङि मुँल। च दुःख तल् खाँबै लिउँइँ मत्त्रे परमेश्वरए ह्रिस म्हम्।
झाइले सिंह ङ्हेब् धोंले चइ थेबै कै तेइ। चइ कै तेबै लिउँइँ काम्लि तिम्लि रादै मुउँइँले थेबै कै ङि त्होंइ।
ङ्हिंखेबै थेबै दुःख तल् खाँइ, दिलेया धबै सोंखेबै दुःख युनन् खसिन् मुँ।
चमैंइ परमेश्वरए बेल्ले थेबै ह्रिसए प्हा थुँल् त्हुब्मुँ। च त्हेर तिफुँइ ल्हयो आखल्ले परमेश्वरजी सजैं पिंब्मुँ। च म्हिमैंइ पबित्र स्वर्गदूतमैं नेरो क्यु च्हजए उँइँरि मि नेरो गन्धकरि बेल्ले दुःख योंब्मुँ।
छबिमा च स्वर्गदूतइ ह्रोंसए कोरेइ पृथ्बीर्बै ताँन् अँगुरमैं थुसि कोलर झोंइ। च कोल परमेश्वरए ह्रिस ग।
झाइले च स्वर्गदूत ङिलाइ स्वर्गउँइँले थेबै कैले छ बिब ङइ थेइ, “ह्याद्, धै प्हेल ङिर मुँबै परमेश्वरए ह्रिस पृथ्बीए फिर युवाद्।”
झाइले च प्हेल ङि छेबै स्वर्गदूत ङि न्होंर्बै घ्रि ङ ङाँर खसि बिइ, “छुइ खो, ङइ क्हिलाइ च मिं चल्दिबै फ्यालुस्योइ खैबै सजैं योंम् बिसि उँइँमिंस्यो। च सहरए कार्ग्युले ल्हें स्योंमैं मुँ।
ताँन् ह्रेंमैंलाइ ल्हिबर खीए सुँउँइँले छ्यारबै सेलाँ त्होंल। खीजी पैए प्हरे छेसि ताँन् ह्रेंमैंए फिर ग्याल्स लमा ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै परमेश्वरए ह्रिसइ प्लिंबै कोल खीजी प्लेवाब्मुँ।
झाइले परमेश्वरए ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल ङि छेबै स्वर्गदूत ङि न्होंर्बै घ्रि ङ ङाँर खसि बिइ, “खो, ङइ क्हिलाइ क्यु च्हजए प्ह्रेंस्यो उँइँमिंस्यो।”
च लिउँइँ ङइ धबै ङ्ह्योमा “तारेबै स्वर्गदूत सोंइ ह्राबै थुतुरुए कै थेबै लिउँइँ पृथ्बीर्बै म्हिमैंए फिर बेल्ले थेबै दुःख तब्मुँ,” बिसि प्हुररिबै क्व्रे घ्रिइ बिरिब ङइ थेइ।
च लिउँइँ परमेश्वरए उँइँर रारिबै स्वर्गदूत ङि ङइ म्रोंइ। च स्वर्गदूतमैंए योरि खीजी थुतुरु ङि पिंइ।
च लिउँइँ च थुतुरु छेबै स्वर्गदूत ङिइ थुतुरु ह्राबर होंइ।
छाबै दुःखउँइँले सोसेया चैबै म्हिमैंइ खेंमैंइ लबै पापउँइँले सैं आए। झन चमैंइ मोंए पूजा लब, धै मारा, चाँदि, पित्तल, युँमा, सिं, छाबै सैउँइँले बनेबै म्रोंल् आखाँब, थेल् आखाँब, प्रल् आखाँबै कुमैं पूजा लब आपि।