5 चुमैंइ स्योर ताँ खोंयोंइ आपोंमल, चुमैं तोइ छ्याब् आरेबै म्हिमैं मुँल।
छाबै म्हिलाइ याहवेहजी दोषि आठर्दि, छले आछ्याँबै सैं आरेबै म्हिए फिर खीजी आशिक पिंम्।
ह्रोंसए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंन्, धै ह्रोंसए म्हदेइ स्योर आतेद्,
सहरर आछ्याँबै के लबै दुष्टमैं ल्हें मुँ, घ्याँर प्रमैया चमैंइ स्योलिबै ताँमैं पोंसि म्हिलाइ थर्केम्।
ङइ सुँउँइँ ठिक ताँ मत्त्रे पोंम्, ङइ पोंबै ताँर छलु म्हिलु आत।
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।
“ङइ चु म्हिने तोइ दोष आयों बिसि ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो चर मुँबै हुलने पिलातसइ,” बिइ।
येशूजी नथानेल खी ङाँइ खरिब् म्रोंसि चए बारेर बिइ, “ङ्ह्योत्ति, पक्क इस्राएलीथें घ्रि। चने तोइ छल आरे।”
बिश्वासीमैंलाइ पबित्र, छ्याब् आरेब, दाग आरेब, आच्युँब, तोइ खोट आरेब तसि ह्रोंसए ल्हागिर छ्याँबै प्ह्रेंस्यो लबर खीजी ह्रोंसए ज्यु पिंइ।
दिलेया खीए उँइँर तोइ छ्याब् आरेल्ले पबित्र लमिंबै ल्हागिर म्हिए क्हो किंसि युबै ख्रीष्ट क्रूसर सिमिंबइले परमेश्वरजी क्हेमैं खीने क्ह्रिल् लमिंइमुँ।
ख्रीष्टए पबित्र कोजी झन् ङ्योए आछ्याँबै सैंलाइ कति छेनाले ख्रुमिंमुँ। तलेबिस्याँ खीजी परमेश्वरए प्ल्हउँइँले ह्रोंसलाइ तोइ खोट आरेबै ख्रो तसि परमेश्वरलाइ पिंवाइ। छतसि ख्रीष्टए कोजी ङ्योए सैंलाइ छेनाले चोखो लमिंबइले ङ्योइ सोगों परमेश्वरए सेवा लल् खाँम्।
दिलेया तोइ खोट नेरो तोइ छ्याब् आरेबै क्यु झज धों तसि ख्रीष्टजी को पिंसि क्हेमैंलाइ खामिंइमुँ।
खीजी तोइ पाप आल, खीजी खोंयोंइ या स्योर आते।
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “खाबइ ह्रोंसए छ्ह छ्याँब तरिगे धै सुखा योंरिगे ङ्हाँमुँ, चए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंरिगे, धै चए सुँइ स्योर तेसि आपोंरिगे।
क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै सैउँइँले परमेश्वरजी जोगेल् खाँम्, धै तोइ छ्याब् आरेब् लमिंसि परमेश्वरए उँइँर सैं तोंन्ले टिल् योंब लमिंल् खाँम्।