17 च लिउँइँ स्वर्गर्बै मन्दिरउँइँले अर्को स्वर्गदूत बैरु त्होंब् ङइ म्रोंइ। चने या बेल्ले छ्यारबै कोरे मुँल।
च लिउँइँ स्वर्गर परमेश्वरए मन्दिरर्बै म्रा थोंयाइ, धै खीजी फैबै बाछाए ठिम झोंथेंबै म्हदुस मन्दिर न्होंर म्रोंइ। च्हमा काम्लि तिम्लि चारइ, मु ङ्हेइ, सयो खइ धै थे-थेबै तिस्यु युइ।
छबिमा च न्हाँम्स्योर क्हुँबै म्हिइ ह्रोंसने मुँबै कोरेइ पृथ्बीर्बै ताँन् बालिमैं खैंवाइ।
छलेन अर्को स्वर्गदूत ख्रो पिंबै क्ल्ह्योउँइँले खइ। च स्वर्गदूतइ लुँरिबै मि सिल् आपिंबै जिम्मा योंल। च स्वर्गदूतइ बेल्ले छ्यारबै कोरे छेबै स्वर्गदूतने थेबै कैले बिइ, “पृथ्बीर्बै अँगुर ताँन् मिंल् खाँइमुँ। छतसि क्हिए कोरे छेसि थुद्।”
झाइले च स्वर्गदूत ङिलाइ स्वर्गउँइँले थेबै कैले छ बिब ङइ थेइ, “ह्याद्, धै प्हेल ङिर मुँबै परमेश्वरए ह्रिस पृथ्बीए फिर युवाद्।”
अर्को स्वर्गदूतइ ह्रोंसने मुँबै प्हेलर्बै ह्रिस मुर युवाइ। झाइले मन्दिरर्बै राजगद्दिउँइँले “तारे खाँयाइ!” बिबै थेबै कैइ थेइ।