15 झाइले अर्को स्वर्गदूत मन्दिरउँइँले बैरु त्होंसि थेबै कैले च न्हाँम्स्योर क्हुँरिबै म्हिने बिइ, “क्हिए कोरे छेसि बालि खैंन्, तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै बालिमैं खैंबै त्हे तयाल् खाँइमुँ।”
छबिमा अब्रामइ याहवेहजी बिबै ताँ क्वेंइ। चइ खीजी बिबै ताँ क्वेंबइले याहवेहजी चलाइ ठिक ठर्दिइ।
तोगो रा-रोमैं खुबै त्हे आतन् समा ङ्हिथुन् बालुन् बडिल् पिंन्। रा-रोमैं खुबै त्हेर ङए म्रोंमैंने “ओंसों सम्रिंमैं स्युइसि मिर ख्रोंवाबै ल्हागिर प्हैं फैद्। धै गहुँ ङए भकारिर खागु लसि थेंन् बिसि,” ङइ बिब्मुँ।’”
सम्रिं प्लुबै शत्तुर दुष्ट ग। रा-रोमैं खुबै त्हे बिस्याँ चु ह्युल नुयाबै त्हे ग। झाइले रा-रोमैं खुबै म्रोंमैं स्वर्गदूतमैं ग।
छतसि क्हेमैंए खेमैंइ लबै पापए के पूरा लद्।
बालि मिंमा च म्हि कोरे (आँसि) छेसि खैंबर ह्याम् तलेबिस्याँ रा-रोमैं खुबै त्हे तइमुँ।”
अरू ह्रेंमैंइ या जोगेरिगे बिसि ङिइ सैं तोंबै ताँ बिबर होंमा चमैंइ ङि पोंल् आपिं। छ लमा चमैंइ लरिबै आछ्याँबै के झन् ल्हें लइमु। छ तसि तोगो परमेश्वरए ह्रिस चमैंए फिरि बल्ल युइमु।
च लिउँइँ स्वर्गर परमेश्वरए मन्दिरर्बै म्रा थोंयाइ, धै खीजी फैबै बाछाए ठिम झोंथेंबै म्हदुस मन्दिर न्होंर म्रोंइ। च्हमा काम्लि तिम्लि चारइ, मु ङ्हेइ, सयो खइ धै थे-थेबै तिस्यु युइ।
चइ ओंसोंबै खेदोए ताँन् हग चए उँइँर्न ओलेमल। पृथ्बी नेरो पृथ्बीर टिब्मैंलाइ च ओंसोंबै खेदोलाइ चइ फ्योद् बिसि ल्हैदिमल। च ओंसोंबै खेदोए थेबै घा सयाल।
झाइले ङइ फोस्रे ब्योंबै न्हाँम्स्यो म्रोंइ। च न्हाँम्स्योए फिर म्हि घ्रिइ योर कोरे छेसि टिरिब् म्रोंइ। चए क्रर माराए मुकुट मुँल।
छबिमा च न्हाँम्स्योर क्हुँबै म्हिइ ह्रोंसने मुँबै कोरेइ पृथ्बीर्बै ताँन् बालिमैं खैंवाइ।
च लिउँइँ स्वर्गर्बै मन्दिरउँइँले अर्को स्वर्गदूत बैरु त्होंब् ङइ म्रोंइ। चने या बेल्ले छ्यारबै कोरे मुँल।
छलेन अर्को स्वर्गदूत ख्रो पिंबै क्ल्ह्योउँइँले खइ। च स्वर्गदूतइ लुँरिबै मि सिल् आपिंबै जिम्मा योंल। च स्वर्गदूतइ बेल्ले छ्यारबै कोरे छेबै स्वर्गदूतने थेबै कैले बिइ, “पृथ्बीर्बै अँगुर ताँन् मिंल् खाँइमुँ। छतसि क्हिए कोरे छेसि थुद्।”
झाइले थेबै दुःख ङि नोबै स्वर्गदूत ङि मन्दिरउँइँले बैरु त्होंइ। चमैंइ फोस्रे ब्योंबै चारबै क्वें खिल, झाइले चमैंए तिंर माराए पेटि फैल।
अर्को स्वर्गदूतइ ह्रोंसने मुँबै प्हेलर्बै ह्रिस मुर युवाइ। झाइले मन्दिरर्बै राजगद्दिउँइँले “तारे खाँयाइ!” बिबै थेबै कैइ थेइ।
“ओ, तोन्दोंरि सै लल् खाँबै प्रभु, पबित्र नेरो क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वर, ह्युलर्बै म्हिमैंइ ङिलाइ सैवाइमुँ। छतसि चमैंए निसाफ लसि चमैंइ लबै केए खि खोंयों समा क्हिजी आकिं?” बिसि चमैं थेबै कैले ओरइ।