12 दिलेया परमेश्वरए म्हिमैं बिस्याँ आङ्हिंन्ले ढुक्क तसि बिश्वासर भोंब तल् त्हुम्।
ङए छ्हर खैतबै दुःख तलेया ङइ सैदिइ। धै ङइ लल् त्हुबै के छेनाले लइ। छले ङए फिर खैतबै दुःख तलेया ङइ बिश्वास लब आपि।
परमेश्वरजी बिबै ताँ ङ्योइ ङिंइ बिस्याँ क्ह्रोंसेंन खीलाइ ङो सेन बिसि ङ्योइ था सेम्।
छतमा च अजिङ्गर च च्हमिरिने बेल्ले ह्रिस खइ। धै च च्हमिरिए अर्को सन्तानमैंने, अथवा परमेश्वरए ताँ ङिंब्मैं नेरो येशूए बारेर क्ह्रोंसेंन्बै ग्वाइ पिंब्मैंने ल्हडें लबर ह्याइ।
झेलर झोंल् त्हुब्मैं झेलर्न झोंब्मुँ। सेलाँइ सैल् त्हुब्मैं, सेलाँइन सैब्मुँ। छतब म्रोंलेया परमेश्वरए म्हिमैं आङ्हिंन्, ढुक्कले बिश्वासर भोंब् तद्।”
दुष्टइ ग्याल्स लबै क्ल्ह्योर क्हि टिइमुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया दुष्ट टिबै क्ल्ह्योर ङए बारेर भर लल् खाँबै ग्वाइ पिंबै एण्टिपासलाइ म्हिमैंइ सैवानाबिलेया क्हिइ ङए फिर बिश्वास लब आपिइमुँ।
पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिलाइ जाँच लबर दुःख तबै त्हे खब्मुँ। दिलेया ङइ ‘ढुक्कले सैदिद्’ बिमा क्हेमैंइ ङिंइ, छतसि च जाँच लबै त्हेर खबै दु:खउँइँले ङइ क्हेमैंलाइ जोगेमिंस्यो।
क्हेमैंइ लबै केमैं ङइ सेइमुँ। क्हेमैंने भों ल्हें आरेलेया क्हेमैं ङइ लोमिंब् धोंले प्रइमुँ, धै ङलाइ आपिइमुँ। ङइ क्हेमैंए ल्हागिर म्रा थोंथेंइमुँ, च म्रा खाबज्यै तोरल् आखाँ।