11 चमैंए सजैं पिंबै मिए मिखु खोंयोंइन कैंडो ह्यारिब्मुँ। च खेदो नेरो चए कुलाइ पूजा लब्मैं, धै चए मिंए छाप झोंल् ङिंब्मैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस सजैं योंसि खोंयोंइ छिं ङ्हाँल् योंरिब् आरे।”
चर ह्यासि माइ ङ्ह्योमा सदोम, गमोरा नेरो ब्याँसिर्बै ताँन् क्ल्ह्योमैं म्रोंइ। च क्ल्ह्योउँइँले भट्टिर्बै मिखु धोंब कैंडो खरिब् म्रोंइ।
याहवेह खोयोंन् बिलै तरिबै म्रुँ ग, छतसि खीए फिर बिश्वास आलबै ह्रेंमैं खीए ह्युलउँइँले नास तयाब्मुँ।
ओ ङए परमेश्वर, ङए म्रुँ, ङ क्हिए मिं थेब् लब्मुँ, ङ खोंयोंन् बिलै क्हिलाइ धन्यबाद पिंब्मुँ।
याहवेहजी खोंयोंइ बिलै ग्याल्स लरिब्मुँ।”
“ओ ताँन् ल्हिबै ते नोसि नारब्मैं, ङ ङाँर खो, ङइ क्हेमैंलाइ भों न्हल् पिंब्मुँ।
“च लिउँइँ खीजी ह्रोंसए त्हेब्रे हारइ टिब्मैंने ‘ओ सराप योंबै म्हिमैं! ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्। दियाबलस नेरो चए दूतमैंए ल्हागिर बनेथेंबै खोंयोंइ आसिबै मिर ह्याद्,’ बिब्मुँ।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
दिलेया च्हए बारेर बिस्याँ खीजी छ बिइमुँ, “ओ परमेश्वर, क्हिए ग्याल्स खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ। क्हिजी छेनाले निसाफ लसि ग्याल्स लम्।
झाइले धाँसे लिउँबै स्वर्गदूतइ थुतुरु ह्रामा स्वर्गउँइँले थेबै कैमैंइ “ङ्योए याहवेह परमेश्वर नेरो खीजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्टजी पृथ्बीर्बै ग्याल्स लबै हग योंइमुँ। खीजी खोंयोंन् बिलै ग्याल्स लरिब्मुँ,” बिरिल।
चइ ओंसोंबै खेदोए ताँन् हग चए उँइँर्न ओलेमल। पृथ्बी नेरो पृथ्बीर टिब्मैंलाइ च ओंसोंबै खेदोलाइ चइ फ्योद् बिसि ल्हैदिमल। च ओंसोंबै खेदोए थेबै घा सयाल।
च कु पोंल् खाँरिगे, धै च कुलाइ आम्हाँदिब्मैंलाइ चइ सैवाल् खाँरिगे बिसि च लिउँबै खेदोइ च कुलाइ सोगों तबै हग पिंइ।
च खेदोए मिंए छाप, अथवा चए मिंए नम्बरए छाप, ह्रोंसए ज्युर आरेइबिस्याँ खाबज्यै तोइ सै किंलै आयोंमल, तोइ चुँलै आयोंमल।
झाइले अर्को स्वर्गदूत ओंसोंबै स्वर्गदूत ङ्हिंए लिलि ल्हौदिसि थेबै कैले बिइ, “खाबमैंइ च खेदो नेरो चए कुलाइ पूजा लमुँ, धै ह्रोंसए यो नेरो ङ्होर च खेदोए छाप झोंमुँ,
च सहरलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि कै तेसि बिइ, ‘च धों तबै थेबै सहर अरू खाबै आरेल!’
“चलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि च च्हमिरिने ल्हैदिसि सयल लबै पृथ्बीर्बै म्रुँमैं क्रोब-म्होब तसि थेबै शोक तब्मुँ।
धबै चमैंइ थेबै कैले बिइ, “परमेश्वरए मिं थेब तरिगे! च थेबै सहर ख्रोंसि खबै मिखु खोंयोंन् बिलै कैंडो ह्यारिब्मुँ।”
झाइले च ह्रेंमैंलाइ लुबै स्योर्गुलाइ बारुदए थाँ खबै लुँरिबै मिए होंल्दोंर भ्योंवाइ। च खेदो नेरो स्योर तेबै अगमबक्तालाज्यै या ओंसोंन् चर भ्योंवाल। चर चमैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस खोंयोंन् बिलै थेबै दुःख योंल् त्हुब्मुँ।
च सहरर खोंयोंइ या म्हुँइँस तरिब् आरे। छतसि चमैंलाइ बत्ति नेरो त्हिंयाँ चैदिरिब आरे, तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वरए ह्वेजीन् चमैंए मि म्रोंल् लमिंब्मुँ। धै म्रुँइ लब् धोंले चमैंइ खोंयोंइ या ग्याल्स लब्मुँ!
“आमेन! ङ्योए परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे! थेबै मान, ह्रब् सेब, धन्यबाद, ट्होब नेरो भोंब खोंयोंन् बिलै या खीलन् तरिगे। आमेन!”