14 ङ्हिंखेबै थेबै दुःख तल् खाँइ, दिलेया धबै सोंखेबै दुःख युनन् खसिन् मुँ।
धबै स्वर्गर बेल्ले थेबै औदिबै चिनु घ्रि ङइ म्रोंइ। चर स्वर्गदूत ङि मुँल, चमैंने आखिरि थेबै दुःख ङि मुँल। च दुःख तल् खाँबै लिउँइँ मत्त्रे परमेश्वरए ह्रिस म्हम्।
च लिउँइँ ङइ धबै ङ्ह्योमा “तारेबै स्वर्गदूत सोंइ ह्राबै थुतुरुए कै थेबै लिउँइँ पृथ्बीर्बै म्हिमैंए फिर बेल्ले थेबै दुःख तब्मुँ,” बिसि प्हुररिबै क्व्रे घ्रिइ बिरिब ङइ थेइ।
छले ओंसोंबै दुःख ह्याइ। चु लिउँइँ धबै अर्को दुःख ङ्हिं चैइमुँ।