5 च लिउँइँ धबै प्हले घ्रि पृथ्बीर, प्हले घ्रि मा ङ्युँइर लसि रारिब ङइ म्रोंइ, च स्वर्गदूतइ ह्रोंसए यो स्वर्गउँइँ क्वेइ।
दिलेया अब्रामइ सदोमर्बै म्रुँने बिइ, “स्वर्ग नेरो पृथ्बी बनेबै याहवेह ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए उँइँरि ङइ छले कसम चइमुँ:
याकूबए परमेश्वरजी ल्होमिंबै म्हिइ आशिक योंम्, ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरने चइ आशा लम्।
तलेबिस्याँ टुगैंर ङ याहवेहजी मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ (समुन्द्र) नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेइ, धै ङिगैंर भों न्हइ। छतसि प्रिबै त्हिंइलाइ याहवेहजी आशिक पिंसि पबित्र लइ।
धै ङइ अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूबने बाछा फैसि पिंम् बिबै ह्युलर क्हेमैंलाइ पखब्मुँ, धै च ह्युल क्हेमैंलाइ क्ल्हे तबर पिंब्मुँ। ङन् याहवेह ग।’ बिसि चमैंलाइ बिद्।”
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
तलेबिस्याँ ङ चु सहर स्युरदै प्रमा क्हेमैंइ फ्योबै सैमैं ङइ ल्हें म्रोंइ। ङइ छाबै ख्रो पिंबै क्ल्ह्यो घ्रि या स्याइ। चर ‘ङो आसेबै देवता’ बिसि प्ह्रिथेंना। छतसि क्हेमैंइ आह्रसि फ्योबै ‘ङो आसेबै देवता’ खाब् जा बिसि ङइ क्हेमैंने क्होमिंस्यो।
ह्युल बनेबै त्हे ओनोंन् परमेश्वरजी बनेबै सै म्रोंसि ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वर खैब मुँ बिसि म्रोंल् योंइमुँ। परमेश्वरने खोंयोंन् बिलै तरिबै भों नेरो खीए बानि ब्योर आम्रोंबै सै मुँलेया म्हिमैंइ छेनाले क्होल् खाँम्। छतमा म्हिइ परमेश्वरलाइ ङो आसे बिबै निउँ लबै घ्याँ आरे।
परमेश्वरजी ङ्योए खे अब्राहामने बाछा फैमा ह्रोंस भन्दा थेब अरू खाबै आरेबइले खीजी ह्रोंसए मिंर्न छ बिसि कसम चइ,
सोगों परमेश्वर ङन् ग। ङ सियाल, दिलेया तारे ङ खोंयोंइ बिलै सोरिम्। काल नेरो म्हि प्ल्हमैं नाँसर्बै साँजु नेरो हग ङने मुँ।
चए योर च्युथिरि प्ल्हसि थेंबै काउदए प्हैं मुँल। चइ ह्रोंसए क्योलो प्हले मा ङ्युँइए फिर, त्हर्ग्यों प्हले पृथ्बीए फिर थेंल।
चइ थेबै कैले बिइ, “परमेश्वरने ङ्हिंन्, धै खीए मिं क्वेद्। तलेबिस्याँ खीजी म्हिमैंलाइ निसाफ लबै त्हे तखइमुँ। स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो क्युए मुल्मैं बनेबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योद्।”
अर्को स्वर्गदूतइ ह्रोंसने मुँबै प्हेलर्बै ह्रिस मुर युवाइ। झाइले मन्दिरर्बै राजगद्दिउँइँले “तारे खाँयाइ!” बिबै थेबै कैइ थेइ।
“ओ ङिए प्रभु परमेश्वर, क्हि थेबै मान, थेबै मिं नेरो हग योंल् त्हुब मुँ। तलेबिस्याँ ताँन् सै क्हिजीन् बनेब् ग, झाइले क्हिए सैंर मैंब् धोंले च ताँन् सैमैं तसि सो प्ह्याइ।”
चर मुँबै सो प्ह्याबै सै प्लिइ राजगद्दिर क्हुँबै खोंयोंइ या तरिबै परमेश्वरलाइ थेबै मानले भजनमैं प्रिंसि खीए मिंलाइ थेब् लसि धन्यबाद पिंरिम्।