6 खीजी लबै ठिक केमैंए बयन मुइ लम्, धै खी कति थेब मुँ बिसि ताँन् ह्रेंमैंइ म्रोंम्।
परमेश्वरए छ्याँबै बयन मुइ लमुँ, खीजी बनेबै मुसारामैंइ खीए केमैं उँइँमिंम्।
“खीजी ठिक के लम्,” बिसि मुइ बिमुँ, “तलेबिस्याँ ठिक निसाफ लबै परमेश्वर क्हिन् ग। तिस्याँदे मैंन्
क्हिजी ह्रें-ह्रेंमैंए फिर ठिक निसाफ लमुँ, धै ह्युलर्बै ह्रें-ह्रेंमैं घ्याँ तेंमिंम्। छतसि ह्रें-ह्रेंमैं सैं तोंरिगे धै छिं ङ्हाँसि क्वे प्रिंरिगे! तिस्याँदे मैंन्
“क्हिए आनुबै म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ; मु तरिब् धोंले क्हिए ताँ खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँब लइमुँ,” बिसि ङ बिप्रब्मुँ।
ओ याहवेह, क्हिजी औदिबै केमैं लइमुँ धै क्हि भर लल् खाँब मुँ बिसि स्वर्गदूतमैं च्होंबै क्ल्ह्योर चमैंइ क्हिए मिं थेब् लब्मुँ।
इस्राएलए परवाए फिर लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया नेरो चमैंइ खोंयोंइ खीए फिर भर लल् खाँम् बिसि याहवेहजी मैंइमुँ। ङ्योए परमेश्वरजी जोगेमिंबै केमैं ह्युलर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैंइ म्रोंइमुँ।
क्हेमैंइ प्राथना लमा छले लद्: ओ स्वर्गर मुँबै ङिए परमेश्वर आबा, क्हिए मिं पबित्र तरिगे।
खीजी ठिक निसाफ लम्। पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिसि न्होंवाबै च फ्यालुस्योलाइ खीजी दण्ड पिंइमुँ। छले खीए के लब्मैंलाइ सैवाबै खि खीजी किंइ।”