2 खीए कारर्ग्युले न्हाँम्स्यो नेरो मिछु खैब मुँ; राजगद्दिर टिसि खीजी ठिक केमैं नेरो ठिक निसाफ लम्।
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
क्हिजी डोरेबै घ्याँ मा ङ्युँइए महाँजोर मुँल, क्हि प्रबै घ्याँ थेबै क्युए महाँजोर मुँल; दिलेया क्हिए प्हलेए म्है आम्रोंल।
ठिक के नेरो ठिक निसाफ लसि क्हिजी ग्याल्स लम्; क्हिजी खोंयोंन् आनुबै म्हाँया नेरो भर लल् खाँबै के लम्।
ओ याहवेह, क्हिए छ्याँबै बयन लल् ह्रब्मैं आशिक योंम्, चमैं क्हिए ल्हयोए ह्वेर प्ररिम्।
म्रुँ बेल्ले भोंब मुँ, ठिक निसाफ खीजी खोम्। क्हिजी खाबै आफेलल्ले निसाफ लमुँ; याकूबए सन्तानमैंए फिर क्हिजी ठिक निसाफ नेरो ठिक के लइमुँ।
याहवेहजी मोशाने बिइ, “थेद्, ङ क्हिने ताँ लब म्हिमैंइ थेरिगे धै खोंयोंन् बिलै या क्हिए फिर बिश्वास लरिगे बिसि ङ क्हि ङाँर रुँदो न्हाँम्स्योर युब्मुँ।” म्हिमैंइ बिबै ताँ मोशाइ याहवेहने बिमा
दिलेया म्हिमैं ह्रेंगोन् रारिइ। परमेश्वर मुँबै रुँदो न्हाँम्स्योर खीए ङाँर मोशा ह्याइ।
ठिक के लबै म्रुँइ खोंयोंइ ग्याल्स लम्, तलेबिस्याँ छाबै म्रुँइ आछ्याँबै के तिफुँइ आखो।
ओहो, परमेश्वरजी ताँनए फिर लबै दयाम्हाँया बेल्ले थेब नेरो छ्याँब मुँ। खीए ज्ञान बुद्धिए ताँमैं गैरु मुँ। खाबइ खीए ताँमैंए बयन लल् खाँम्? खाबइ खीजी लबै के क्होल् खाँम्?