11 मु आनन्द तरिगे, पृथ्बी सैं तोंरिगे; मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैं बेल्ले तोंरिगे;
स्वर्ग नेरो पृथ्बीइ खीए मिं थेब् लरिगे, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै सो प्ह्याबै तोन्दोंरि सैमैंइ खीए मिं थेब् लरिगे।
याहवेहजी ग्याल्स लम्, पृथ्बी सैं तोंरिगे; मा ङ्युँइर्बै कोंमैं सैं तोंरिगे!
ङ कहेमैंने बिमुँ, च धोंलेन् दुष्ट के पिसि खी ङाँइ सैं एसि छ्याँबै घ्याँर प्रबै म्हि घ्रि म्रोंसि परमेश्वरए स्वर्गदूतमैं बेल्ले सैं तोंम्।”
दिलेया स्वर्गदूतइ चमैंने बिइ, “आङ्हिंन्! तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बेल्ले सैं तोंबै छ्याँबै ताँ बिम्। चु ताँ ताँन् म्हिमैंए ल्हागिर तब्मुँ।
छतसि स्वर्ग नेरो चर मुँब्मैं सैं तोंन्। दिलेया पृथ्बीर नेरो मा ङ्युँइर मुँब्मैंए फिर बिस्याँ थेबै दुःख तब्मुँ, तलेबिस्याँ च स्युर्गु दुष्ट क्हेमैं ङाँर युइमुँ, झाइले चए त्हे च्युगुदे मत्त्रे चैमुँ बिब् सेसि च बेल्ले ह्रिस खइमुँ।”