4 चमैं प्हैंसि ताँ लरिम्; दुष्ट म्हिमैं थेब् प्हैंरिमुँ।
दिलेया आछ्याँबै के लप्रब्मैं बिस्याँ याहवेहजी दुष्ट के लब्मैंलाइ पिंब् धों तबै सजैं पिंब्मुँ! इस्राएलए फिर शान्ति तरिगे!
प्हुरिइ च्हिब् धोंले चमैंए लेइ नल् लम्, चमैंए सुँर प्हुरिए म्येकैं ल्हें तम्। तिस्याँदे मैंन्
स्योर ताँ पोंबै चमैंए म्हदेमैं म्रुयारिगे, तलेबिस्याँ चमैंइ थेब् प्हैंदै ठिक के लब्मैंए बिरोधर म्हि आच्हिल्ले पोंम्।
ओ भोंबै म्हि, आछ्याँबै केमैं लसि क्हि तले थेब् प्हैंल? क्हि तले त्हिंतिमिन् प्हैंरिम्? छाबै म्हि परमेश्वरजी तिफुँइ आखो!
चमैंए सुँर्बै पाप नेरो म्हदेर्बै ताँफुँमैंइ लमा चमैं थेब् प्हैंबइले ङोर फेरिगे। चमैंइ प्ह्रबै ताँमैं नेरो स्योलिबै ताँमैं लमा
ङ्ह्योद्, चमैंए सुँउँइँले तो त्होंमुँ? चमैंए ले सेलाँ धों तब् मुँ; चमैंए सैंर “ङिइ छ बिब खाबज्यै आथेइमुँ!” ङ्हाँम्।
चमैंए समैं सेलाँ धों तब् ग; चमैंए बङ्गारा क्होजा धों तब् मुँ। चमैंइ ङ्हाँदुमैंलाइ क्ल्ह्योंवाम्, धै आयों-आख्युब्मैंलाइ सैवाम्।
चु ताँ थेसि फरिसीमैंइ बिइ, “चु म्हिइ मोंए म्रुँ बालजिबुलए शक्तिउँइँले मोंमैं ल्हाम्।”
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।