13 ओ याहवेह, ङ फिर दयाम्हाँया लमिंन्! ङ्ह्योत्ति, ङलाइ आखोब्मैंउँइँले ङइ बेल्ले दुःख योंल् त्हुइमुँ। छतसि कालए सुँउँइँले ङलाइ जोगेमिंन्।
याहवेहजी बिइ, “क्हिइ छाबै आछ्याँबै के तले लल? क्हिए अलिए कोइ सउँइँले ङने ग्वार ह्रिरिइमुँ।
छतमा याहवेहजी कयिनने “क्हिए अलि हाबिल खनिर मुँ?” बिसि ङ्योएमा चइ बिइ, “तुसि! ङइ आसे। ङ ङए अलिए प्ह्रोंछैं वा?”
ओ याहवेह रेत्ति! क्हिए यो क्वेदु, ल्होब्मैं खाबै आरेब्मैंलाइ आम्लेमिंन्।
चमैंलाइ चबै सैमैं तिफुँइ चदा आङ्हाँ। छतसि चमैं सिबिन् छेल।
क्हिए मिं म्हाँया लब्मैंए फिर क्हिजी ल्हयो लब् धोंले ङए फिर दयाम्हाँया लसि ङ ङाँइ तोमिंन्।
क्हिए ठिम ङइ आम्लेइमुँ, छतसि ङए दुःख ङ्ह्योमिंसि ङ फ्रेमिंन्।
याहवेहजी फैबै बाछामैं खोट आरेब मुँ, सए कोदर मिइ ङिखे समा खारिदिबै चाँदि धोंब खीजी फैबै बाछा मुँ।
ओ याहवेह ङए परमेश्वर, ङए फिर मि ङ्ह्योमिंन्, धै ङने ज्वाफ पिंन्, ङलाइ धबै भों पिंन्, आस्याँ ङ क्रोंर फेब्मुँ।
ङइ ग्वार ह्रिब थेमिंनु, तलेबिस्याँ ङ थेबै दुःखर फेइमुँ! ङलाइ ल्हाब्मैंउँइँले जोगेमिंनु, तलेबिस्याँ चमैं ङ भन्दा बेल्ले भोंब मुँ!
ङ्ह्योत्ति, ङए शत्तुरमैं कति ल्हें मुँ, चमैंइ ङलाइ बेल्ले हेल् लम्।
ओ याहवेह, क्हिजी ङए सोलाइ क्रोंउँइँले तेमिंइ, धै सिसि क्रोंर ह्याब्मैंउँइँले ङलाइ जोगेमिंइ।
ङए शत्तुरमैं बेल्ले भोंब्मैं मुँ, तोन्-तोर्न ङलाइ हेल लब्मैं ल्हेंन् मुँ।
ओ परमेश्वर, क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाइ ङए फिर ल्हयो खमिंन्। क्हिजी लबै थेबै म्हाँयाउँइँले ङए पापमैं त्होमिंन्।
तलेबिस्याँ छ्ह योंब्मैंए फिर परमेश्वरए ह्वे चारब् धोंले ङए फिरै या क्हिए ह्वे चारमिंन्; ङ क्हिए उँइँर छेनाले प्ररिगे बिसि क्हिजी ङए प्हले थुरसि क्हुरल् आपिं, धै कालए सुँउँइँले या क्हिजी ङ फ्रेपखइ।
तलेबिस्याँ ङए फिर क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ; धै क्हिजी ङए सो क्रोंर्बै गैरु क्ल्ह्योउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
यहूदीमैंए छ्यार चोखो तबै ल्हागिरि क्यु ल्हें चैदिमल। छतसि प्र लिटरदे क्यु त्हेबै युँमाए कुँइँडि टुग्लो चर थेंल।