1 ओ याहवेह, ङए प्राथना थेमिंन् धै ज्वाफ पिंन्, तलेबिस्याँ ङ ङ्हाँदु नेरो आयों आख्युब् मुँ।
दिलेया ओ परमेश्वर, क्हिजी दुःख योंब्मैंए दुःख म्रोंमुँ, क्हिजी चमैंए दुःख ह्रोंसए योर्न किंमुँ, दुःख योंब्मैं ताँन् क्हिए प्हलेर्न खमुँ, खाबै आरेब्मैंलाइ ल्होमिंब क्हिन् ग।
ओ याहवेह, ङए प्राथना थेमिंन्; ल्होमिंन् बिसि लबै प्राथना क्हि ङाँर फेनेरिगे!
दु:ख योंब्मैंइ लबै प्राथना खीजी थेब्मुँ; धै चमैंए प्राथना थेलेया आथेब् धों आल।
क्हिजी बिबै ताँमैं ङइ ङिंइमुँ। छतसि ङए अब्ब्रु वासि ङलाइ प्ह्रब्मैं ङ ङाँइँले स्योमिंन्।
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैंए ख लसि याहवेहजी मुद्दा नेमिंम्, धै ङ्हाँदुमैंए ठिक निसाफ लमिंब्मुँ बिसि ङ सेइमुँ।
ओरदै ङ याहवेहने ग्वार ह्रिमुँ, ङए फिर ल्हयो खमिंन् बिसि थेबै कै तेदै ङइ याहवेहने यो छ्युँ लम्।
ओ परमेश्वर, ङ क्हिनेन् प्राथना लम्, तलेबिस्याँ क्हिजी ङइ ह्रिबै सै पिंम्, क्हिए न्ह ङ ङाँइ तोमिंनु, धै ङइ बिबै ताँ थेमिंन्।
ङ ङाँइ तोमिंन् धै ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्, तलेबिस्याँ ङ घ्रिन् मुँ धै ङए फिर दुःख तइमुँ।
ङइ ग्वार ह्रिमा न्ह तोमिंनु; युनन् ङ जोगेमिंनु! क्हि ङए रक्षा लबै पारा तमिंन्, ङलाइ जोगेबै भोंबै किल्ला तमिंन्!
दुःख योंबै म्हिइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी चए ताँ थेमिंइ धै चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
ङ बिस्याँ आयोंब् नेरो आख्युब मुँ, दिलेया प्रभुजी ङलाइ मैंम्। क्हिजी ङलाइ ल्होसि ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्। ओ ङए परमेश्वर, युनन् यमिंन्।
“परमेश्वरजी शक्ति आपिंइ बिस्याँ ङइ तोइ लल् आखाँ बिबै म्हिमैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंल् ग।
“याहवेह परमेश्वरए प्ल्ह ङए फिर मुँ, तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैंलाइ सैं तोंबै ताँ बिमिंबर खीजी ङलाइ त्हाँइमुँ। कैदिमैं झेलउँइँले तेमिंबर, धै कनमैं मि म्रोंल् लमिंबर। आगुइ क्र ओल् आपिंब्मैंलाइ रेमिंबर खीजी ङ कुल्मिंब् ग।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?