12 याहवेहजी छ्याँबै सैमैं ङ्योलाइ खैलसेया पिंब्मुँ, धै ङ्योए म्रोंइ ल्हें रा-रोमैं रोब्मुँ।
परमेश्वरजी ङ्योए फिर आशिक पिंब्मुँ, छतसि सइ ल्हें रोमैं रोमिंब्मुँ।
ह्युल तिगोंन् रा-रोमैंइ प्लिंरिगे; कोंए च्होजरे च रा-रोमैं बेल्ले छ्याँरिगे; चए रोमैं लेबनान धोंले म्रेरिगे; च खर्कर्बै छि मौलिदिब् धोंले सहरर्बै म्हिमैं प्लोरिगे।
तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वर त्हिंयाँ नेरो ढाल ग; याहवेहजी दयाम्हाँया लमुँ धै मान इजेत पिंम्; ठिक घ्याँर प्रब्मैंलाइ खीजी ताँन् छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
मलिलो सर तेबै प्लु परमेश्वरए ताँ थेसि क्वेंबै म्हि धोंन् तब् ग: चइ कोइ प्र, कोइ ट्हुच्यु धै कोइ सोंच्यु गुणा रोमैं रोम्।”
दिलेया कोइ प्लुमैं छ्याँबै सर तेइ, धै कोइ प्र, कोइ ट्हुच्यु, कोइ सोंच्यु गुणा रो रोइ।
झाइले पत्रुसए ताँ क्वेंबै म्हिमैंइ बप्तिस्मा किंइ। च त्हिंइर्न योदा आयोदा हजार सोंदे म्हिमैं चमैंए फिर थब्दिइ।
चु ताँ थेबै लिउँइँ चमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेइ। धै च एल्डरमैंइ पावलने बिइ, “थेद् अलि, चुर यहूदीमैं न्होंरै या प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैं ल्हेंन् मुँ। चमैंइ मोशाइ पिंबै ठिममैं या छेनाले म्हाँदिम्।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ छ्ह पिंइमुँ, ख्रीष्टउँइँले ङ्योइ बुद्धि योंइमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्योइ ठिक के लल् खाँमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्यो पबित्र तइमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ जोगेमिंइमुँ।
ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टए परमेश्वर नेरो आबाए मिं थेब् तरिगे! खीजी ङ्योलाइ ख्रीष्टने घ्रिन् लमिंसि पबित्र प्ल्हउँइँले योंबै स्वर्गर्बै ताँन् आशिकमैं पिंइमुँ।
तलेबिस्याँ ताँन् छ्याँबै दान बरदानमैं त्हिंयाँ नेरो लयाँ बनेबै परमेश्वरउँइँले युम्। तलेबिस्याँ खी खोंयोंइ ङ्हरि कुरि आत।