11 म्हिमैंइ परमेश्वरए फिर भर लमा पृथ्बीउँइँलेन् मुर फेनेम्, परमेश्वरजी ठिक के लमा स्वर्गउँइँले क्युरु ङ्ह्योम्।
कोंमैंइ क्हिए म्हिमैंलाइ प्लोब लमिंम्, धै क्लिं क्हाँमैंइ ठिक केमैं लल् पिंब्मुँ।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
झाइले “चु ङइ खोबै च्ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”
“स्वर्गरि परमेश्वए मिं थेब तरिगे, धै पृथ्बीरि खीजी त्हाँबै म्हिमैंने शान्ति तरिगे!”
येशूजी चने बिइ, “घ्याँ, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ, नेरो छ्ह ङन् ग। ङउँइँले बाहेक् खाबै या परमेश्वर आबा ङाँर फेनेल् आखाँ।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्टउँइँले ठिक ठर्दिरिगे बिसि तोइ पाप आरेबै येशू ख्रीष्टलाइ परमेश्वरजी ङ्योइ लबै पापए ति नोल् पिंइ।
ङ्योइ च्हौ थेबै दयाम्हाँया योंबइले परमेश्वरएलाइ धन्यबाद पिंसि खीए मिं बेल्ले थेब् लले। खीजी ङ्योलाइ खीए खोबै च्हने घ्रिन् लमिंसि आशिकमैं छलेन् पिंइमुँ।