5 क्हेमैंने ज्ञान आरे, क्होल् आखाँ, क्हेमैं मिछु खैबर प्ररिम्; ठिमइ बिब् धोंले आप्र।
ठिमइ बिब् धोंले म्हिमैं आप्रस्याँ ठिक के लब्मैंइ तो लल् खाँम् रो?”
चु आछ्याँबै के लब्मैंइ तोइ आसे वा? ह्योइ लुडिब् धोंले चुमैंइ ङए म्हिमैं लुडिसि ह्रोंसए फो न्हम्, चुमैंइ याहवेहए मिं खोंयोंइ आकिं।
चु आछ्याँबै के लब्मैंइ तोइ आसे वा? ह्योइ लुडिब् धोंले चुमैंइ ङए म्हिमैं लुडिसि ह्रोंसए फो न्हम्, चुमैंइ परमेश्वरए मिं खोंयोंइ आकिं।
पृथ्बी नेरो चर मुँबै ताँन् सैमैं त्हारलेया पृथ्बीए त्होमैं थाम्दिसि थेंब ङन् ग। तिस्याँदे मैंन्
याहवेहजी ग्याल्स लम्; छतसि ह्रें-ह्रेंमैं त्हाररिगे! करूबमैंए म्हाँजोर खी क्हुँम्; पृथ्बी लारिगे!
तलेबिस्याँ चमैंइ ज्ञान बुद्धिए ताँमैं तो धोंइ आङ्हाँ, धै याहवेहने या आङ्हिं,
दुष्ट म्हिमैं छ्याँबै घ्याँर प्रब् पिसि मिछु खैबै घ्याँर प्रम्।
दिलेया दुष्ट म्हिमैं प्रबै घ्याँ बिस्याँ बेल्ले मिछु खैब् धों तम्; तो सैर प्हले थुरइमुँ बिसि चमैंइ आसे।
येशूजी चमैंने बिइ, “अझै तिस्याँदे समा चारबै ह्वे क्हेमैंनेन् तब्मुँ। मिछु खैबइ क्हेमैं आहुरिगे बिसि चारबै ह्वे क्हेमैंने मुँरिबर्न प्ररिद्। मिछु खैबर प्रबै म्हिइ ह्रोंस् खनिर ह्यारिइमुँ बिसि सेल् आखाँ।
ताँ चुन् ग: चारबै ह्वे ह्युलर युइमुँ, दिलेया म्हिमैंए के दुष्ट मुँबइले चमैंइ चारबै ह्वे भन्दा मिछु खैबन् खोइ।
म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै मान आपिं, छतसि चमैंइ तो लदा ङ्हाँम् लरिगे बिसि पिवाइ।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”
दिलेया ह्रोंसए बिश्वासी अलि-अङाँलाइ हेल लब्मैं मिछु खैबर्न टिम्। मिछु खैबइ चमैंलाइ कन लवासि चमैंए मि म्रोंल् आखाँ, छतसि ह्रोंस खनिर ह्यारिइमुँ बिसि चमैंइ था आसे।