2 “खोंयों समा क्हेमैं अनिया लब्मैंए ख लरिमुँ? धै दुष्टमैं ङाँइन ल्हैदिरिमुँ?” बिइ। तिस्याँदे मैंन्
खोंयों समा क्हेमैंइ म्हिए न्होह्रों लरिमुँ? फुयाबै गारा नेरो आभोंबै बार धों तबै म्हिलाइ क्हेमैं ताँन् त्हुँसि क्र ओलै आखाँन् लब् वा?
छतसि मोशा नेरो हारून फारो ङाँर ह्यासि चने बिइ, “हिब्रूमैंए याहवेह परमेश्वरजी क्हिने ‘खोंयों समा क्हि च्योंने तसि ङइ बिब् आङिं?’ बिइ। ‘ङए सेवा लरिगे बिसि ङए म्हिमैं ह्याल् पिंन्।
दुष्ट म्हिए ख लब धै छ्याब आरेबै म्हिए ल्हागिर ठिक निसाफ आलब ठिक आङिं।
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंम् कति बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं मुँन! ङ खोंयों समा क्हेमैंने टिल् त्हुम्? ङइ खोंयों समा क्हेमैंलाइ सैदिरिब् जा? खोइ च कोलो चुर ङ ङाँर पउ।”
च मिं कालदिब्मैं कति ह्रब् सेब् मुँलेया ङलाइ तोइ फरक आपर्दि, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी म्हि ङ्ह्योसि आफेल! दिलेया ङइ बिबै ताँए फिर चमैंइ तोइ ताँ आथप्दिल।