1 स्वर्गर्बै म्हिमैंए च्होंर परमेश्वर टिइमुँ; देवतामैंए उँइँर खीजी निसाफ लम्:
ओ याहवेह, ङए सैं न्होंउँइँले क्हिलाइ धन्याबाद पिंम्, देवतामैंए ओंसों ङ क्हिलाइन थेब लम्।
ताँन् भन्दा थेब शक्ति मुँबै याहवेह परमेश्वर पोंम्, त्हिंयाँ प्योबै क्ल्ह्योउँइँले त्हिंयाँ लिबै क्ल्ह्यो समा ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी हुइम्।
छाब् म्रोंसि “ठिक के लब्मैंइ क्ह्रोंसेंन इनाम योब् मुँन; धै पृथ्बीर ठिक निसाफ लब परमेश्वर मुँन,” बिसि म्हिमैंइ बिब्मुँ।
आल! आछ्याँबै चाँजोमैं लसि; ह्युलर क्हेमैंइ सैब्-म्लोब् लम्।
दिलेया म्हिमैंए न्होंउँइँले ह्रब्-सेबै म्हिमैं त्हाँन्। चमैं परमेश्वरने ङ्हिंब्मैं, बिश्वास योग्यर्बै म्हिमैं, आछ्याँबै केमैं आलब छ्याँबै के लबै म्हिमैं तल् त्हुम्। चमैं हजार-हजार, प्र-प्र, ङ्हच्यु-ङ्हच्यु नेरो च्यु-च्युए फिर चिब तबर त्हाँन्।
चए क्ल्हेइ चलाइ निसाफ लबै म्हिमैं ङाँर बोसि म्रार राल् पिंसि चए न्ह थोंमिंरिगे। छ लबै लिउँइँ आसिन् समा च म्हि क्ल्हेए केब्छैं तब्मुँ।
“परमेश्वर आस्यारद्, छलेन क्हेमैंए फिर्बै चिब्मैंलाज्यै या सराप आझोंन्।
छ्वेर्बै ताँमैं खोंयोंइ स्योर आत। छतसि खाबै ङाँर परमेश्वरए ताँ युमुँ, चमैंने देउतमैं बिम्।