12 ओ प्रभु, क्हिलाइ प्ह्रसि ङिए ङ्हेब् ट्हुब्मैंइ क्हिए मिं वाइमुँ, छतसि चए ङिखे गुणा खी चमैंने किंमिंन्।
छबिमा याहवेहजी चने बिइ, “छ आङिं! खाबइ कयिन सैमुँ चने बालु ङि गुणा खी किंब्मुँ।” छतसि कयिन स्याब्मैं खाबज्यै आसैरिगे बिसि याहवेहजी चए ज्युर चिनु घ्रि लमिंइ।
ङए बिरोधर राबै शत्तुरमैंइ लमा फापिसि ङइ क्र ओलै आखाँइमुँ।
ओ परमेश्वर, खोंयों समा शत्तुरमैंइ क्हिलाइ प्ह्रब्मुँ? शत्तुरमैंइ खोंयोंइन क्हिए मिंलाइ स्याररिम्म?
याहवेहए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे! आमेन धै आमेन।
दिलेया चइ ह्योरिब् स्याइ बिस्याँ चइ तिबाँ चवास्याँ ङिबाँ तेंसि फोल् त्हुब्मुँ, चए धिंर्बै ह्रोंसए सै न्होर ताँन् पिंल् त्हुब्मुँ।
ह्रोंसने मुँबै सैमैं अरूलाज्यै या पिंन् छलस्याँ खाँदि-खाँदिसि, म्युरुरुले ङेयाल्ले परमेश्वरजी झन् ल्हें सैमैं क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। क्हेमैंइ खैले क्होंएँसि पिमुँ, छलेन परमेश्वरजी क्हेमैंलाज्यै या क्होंएँसि पिंब्मुँ।”