2 “ङजी ठिक त्हे तोक्दिइमुँ,” बिसि परमेश्वरजी बिइमुँ। “च त्हेर खाबै आफेलल्ले ङइ निसाफ लब्मुँ,
न्ह क्रों मि क्रोंले ङ छ्याब् आरेबै छ्ह थोब्मुँ। ङ ङाँर क्हि खोंयों युमुँ? छ्याँबै बानि ब्योर लसि ङ ह्रोंसए धिंर छ्ह थोब्मुँ।
क्हि राब्मुँ धै सियोनाए फिर ल्हयो खब्मुँ; सियोनाए फिर ल्हयो खबै त्हे तोगोन् ग; तौदिबै त्हे फेखइमुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङए ल्हागिर ठिक त्हे तोगो समा आखइमुँ, दिलेया क्हेमैंए ल्हागिरि खोंयों बिलै या छ्याँबन् मुँ।
खीजी चमैंने बिइ, “परमेश्वर आबाजी ह्रोंसए हगउँइँले तोक्दिबै त्हे खीजीन् सेमुँ, क्हेमैंइ सेल् आत्हु।
तलेबिस्याँ खीजी ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लबै त्हिंइ तोक्दिमिंइँमुँ। च त्हिंइर खीजी त्हाँबै म्हि घ्रिउँइँले ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ। च म्हिने निसाफ लबै हग मुँ बिसि प्रमाण ताँनने उँइमिंबर परमेश्वरजी च म्हि सिबउँइँले सोगों लमिंइ।”