16 चु ताँमैं ङइ क्होल् म्हैमा ङए ल्हागिर बेल्ले गारो तइ।
ओ याहवेह, क्हिजी लबै ठिक के बेल्ले थेबै कोंमैं धों तब् मुँ; क्हिजी लबै निसाफमैं तो सैज्यै या लाल् आखाँबै मा ङ्युँइए गैरु धों तब मुँ; क्हिजी म्हिलाइ मत्त्रे आङिं, ताँन् सो प्ह्याबै सैंमैंलाइ वास्ता लम्।
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
क्हिजी डोरेबै घ्याँ मा ङ्युँइए महाँजोर मुँल, क्हि प्रबै घ्याँ थेबै क्युए महाँजोर मुँल; दिलेया क्हिए प्हलेए म्है आम्रोंल।
खीए कारर्ग्युले न्हाँम्स्यो नेरो मिछु खैब मुँ; राजगद्दिर टिसि खीजी ठिक केमैं नेरो ठिक निसाफ लम्।
ओहो, परमेश्वरजी ताँनए फिर लबै दयाम्हाँया बेल्ले थेब नेरो छ्याँब मुँ। खीए ज्ञान बुद्धिए ताँमैं गैरु मुँ। खाबइ खीए ताँमैंए बयन लल् खाँम्? खाबइ खीजी लबै के क्होल् खाँम्?