9 खेब् तबै त्हेर ङलाइ आपिदु, ङए भों नुयामा ङलाइ आवाथेंन्।
ओ परमेश्वर, चु पुस्ता नेरो लिउँइँ खबै ताँन् पुस्तामैंने क्हिजी लबै शक्ति मुँबै केमैं आबिन् समा ङ खेब् तसि ङए क्र सारयामैं या ङलाइ आपिद्।
ङए सैं नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् भों आरेलै खाँम्, दिलेया परमेश्वरजी ङए सैंर भों पिंम् धै खोंयोंन् बिलै ङए चैदिबै सै क्हिन् ग।
ङिए छ्ह ङिंच्यु बर्ष मत्त्रे ग, भों लस्याँ प्रेच्यु बर्ष सोलै; दिलेया च छ्ह दुःख नेरो न्हुँ लसि थोइ; च त्हिंइमैं युनन् ह्याम्, धै ङि सियाम्।
छतसि तोगो ङइ चु दुःखमैं नोरिइमुँ, दिलेया ङ फापिसि सैं च्योंब् आल। तलेबिस्याँ ङइ खाबै फिर बिश्वास लइमुँ बिब ङइ सेइमुँ, ङलाइ ढुक्का मुँ तो सैमैं ङइ खीने थेंल् पिंइमुँ, च सैमैं खीजी छेनाले थेंमिंम्।
प्रभुजी ङलाइ ताँन् आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेमिंब्मुँ। झाइले खीए स्वर्गर मुँबै ग्याल्सर बोब्मुँ। खीलाइ म्हिमैंइ खोंयोंइन् बिलै या थेबै मान लरिगे। आमेन, छान् तरिगे!