20 क्हिजी ङए फिर ल्हें दुःखमैं खल् पिंइ, दिलेया क्हिजी ङ धबै सोगों लमिंब्मुँ, पृथ्बीए न्होंउँइँले क्हिजी ङ धबै कैंडो पखब्मुँ।
ङ त्हुलर्न सिबि छेइमुँ, छतसि क्हिजी बिब् धोंलेन् ङए रक्षा लमिंन्!
ङइ ल्हें दुःख योंलै या क्हिजी ङ जोगेमिंम्। ङए शत्तुरमैं ह्रिस खसि ङने छैखमा क्हिजी यो स्योंम्, झाइले ह्रोंसए क्योलो योजी ङ जोगेमिंम्।
तलेबिस्याँ क्हिजी ङए प्ल्हलाइ क्रोंर वाथेंरिब् आरे, धै ह्रोंसए पबित्र म्हिए ज्यु क्हिजी क्राँल् पिंरिब् आरे।
क्हिजी ह्रोंसए म्हिमैंए फिर सैदिलै आखाँबै दुःख तल् पिंइमुँ; छलमा क्हिजी ह्रिस खसि ङिलाइ म्हेरबै प्हा थुँल् पिंब् धोंले ङिए प्हलेमैं छेनाले म्हैल् आखाँब् तइमुँ।
क्हिजी म्हाँया लब्मैं दु:खउँइँले फ्रेमिंबर क्हिए क्योलो योजी ङि जोगेमिंन्, ङिए प्राथना ज्वाफ पिंन्!
छलस्याँ क्हिउँइँले ङि खोंयोंइ क्हो तोरिब् आरे; ङिलाइ सोगों लमिंनु, धै ङि क्हिए मिं क्वेब्मुँ।
क्हिए म्हिमैं क्हिने बालुन् सैं तोंल् योंरिगे बिसि ङिलाइ धबै भोंसि आलमिं वा?
तलेबिस्याँ ङए फिर क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ; धै क्हिजी ङए सो क्रोंर्बै गैरु क्ल्ह्योउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
खीए योर पृथ्बीर्बै गैरु-गैरु क्ल्ह्योमैं मुँ, नु-नुबै क्लिं क्हाँए च्होमैं या खीलन् ग।
ङम् क्यु न्होंर्बै कोंमैंए तेंर्न फेनेल। चर क्रोंइ ङलाइ त्होंल् आपिं; दिलेया ओ ङए याहवेह परमेश्वर, क्हिजी ङ क्रोंउँइँले तेइरि पखइ।
सों ह्राबै त्हेजरे येशूजी थेबै कैले बिइ, “इलोइ, इलोइ, लामा सबखथनि?” (छ बिबै अर्थ “ओ ङए परमेश्वर, ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङलाइ तले पिवाल?” बिब् ग।)
सैवालेया परमेश्वरजी खी सिबउँइँले धबै सोगों लमिंइ। तलेबिस्याँ खी सिबै सिबन् तल् आखाँमल।
खी “नुबर क्रे ह्याइ” बिबै ताँए मतलब खी ह्याब् भन्दा ओंसों खी चु पृथ्बीर युसि चए क्रों समा फेनेइ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।