11 “परमेश्वरजी चलाइ पिवाइमुँ; छतसि चलाइ ल्हाबोसि क्हाद्, तलेबिस्याँ चलाइ जोगेब खाबै आरे।”
“परमेश्वरजी चलाइ ल्होमिंरिब् आरे,” बिसि ङए बारेर ल्हें म्हिइ बिरिइमुँ। तिस्याँदे मैंन्
ङ फ्रेसि मुँब् ओंनोंबै तिंयाँ खेब तन् समै या, याहवेहजी ठिक के लबै म्हिलाइ पिवाब नेरो चए प्हसेमैं ह्रिसि चब ङइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ।
तलेबिस्याँ ठिक निसाफ लबै म्हिमैंलाइ याहवेहजी खोम्; खीए म्हिमैं खीजी पिरिब् आरे। चमैंलाइ खोंयोंन् बिलै खीजी जोगेसि थेंमुँ, दिलेया दुष्ट म्हिमैंए सन्तान बिस्याँ नास लवाब्मुँ।
ङए ह्रिबमैंर सेलाँइ थोसि घा तब् धोंले ङए शत्तुरमैंइ ङलाइ प्ह्रम्, धै चमैंइ त्हिंइतिमिन् ङने बिरिम्, “क्हिए परमेश्वर खनिर मुँ?”
“ओ परमेश्वरलाइ आमैंब्मैं, छेनाले मैंन्। आमैंस्याँ ङइ क्हि कुदु-कुदु लवाब्मुँ, क्हिलाइ फ्रेमिंब खाबै तरिब् आरे!
क्हिजी आजोगेमिंस्याँ चमैंइ सिंहइ धोंले ङ रुएवाब्मुँ, धै ङलाइ फ्रेमिंबै म्हि खाबै आरेमा चमैंइ ङ कुदु-कुदु लवाब्मुँ।
सों ह्राबै त्हेजरे येशू छ बिदै थेबै कैले ओरइ, “इलोइ, इलोइ, लामा सबखथनि?” (चुए अर्थ “ओ ङए परमेश्वर, ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङलाइ तले पिवाल?”)
दिलेया अरू म्हिमैंइ बिइ, “तारे, खनिज्यै एलिया चलाइ जोगेबर युम् उ? ङ्ह्योले!”