7 ह्रें-ह्रेंमैं क्हिए कारग्यु तरिगे, धै नुबै क्ल्ह्योउँइँले चमैंए फिर ग्याल्स लद्।
याहवेह बेल्ले थेब मुँलेन थेब् आप्हैंब्मैंलाइ खीजी ङ्ह्योम्, दिलेया थेब् प्हैंब्मैं बिस्याँ खीजी ह्रेंगोउँइँलेन् ङो सेम्।
ङए निसाफ लबै ल्हागिर रेमिंन्, ओ थेबै प्रभु, ङए परमेश्वर, ङए ल्हागिर नेमिंन्!
ओ परमेश्वर, ङने तोइ छ्याब् आरे बिमिंन्, धै क्हिजी बिब् आङिंबै ह्रेंमैंए बिरोधर ङए ख लसि पोंमिंन्, छलु म्हिलु लब्मैं नेरो दुष्ट म्हिमैंउँइँले ङलाइ जोगेमिंन्!
सियोन कों सैं तोंम्! क्हिजी ठिक के लब् म्रोंसि यहूदा ह्युलर्बै म्हिमैं निस्योम्!
ओ ताँन् भन्दा थेबै याहवेह परमेश्वर, इस्राएलए परमेश्वर, क्हिलाइ आम्हाँदिबै ह्रेंमैंए फिर दण्ड पिंबर रेद्; धोक पिंबै दुष्ट म्हिमैंए फिर तिफुँइ ल्हयो आखद्। तिस्याँदे मैंन्
दिलेया चए कै भन्दा, थेबै मा ङ्युँइए भोंबै भेल्कमैं भन्दै या, ताँन् भन्दा क्होंवाइ टिबै याहवेह बेल्ले भोंब मुँ।
(ओ स्वर्ग, च सहर थुँयाब् म्रोंसि सैं तोंन्! ओ परमेश्वरए म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैं क्हेमैं ताँन् सैं तोंन्। तलेबिस्याँ च सहरइ क्हेमैं बेल्ले दुःख पिंल, छतसि परमेश्वरजी चलाइ नास लवाइ।)
खीजी ठिक निसाफ लम्। पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिसि न्होंवाबै च फ्यालुस्योलाइ खीजी दण्ड पिंइमुँ। छले खीए के लब्मैंलाइ सैवाबै खि खीजी किंइ।”