4 छलेन ङए थुलाइ ङइ तोइ न्होह्रों लस्याँ, धै ङए शत्तुरलाइ ङइ फाक्कर्न लुडिस्याँ
चमैं सहरउँइँले दे क्याइ फेनेबै लिउँइँ योसेफइ केब्छैंमैं न्होंर्बै चिबने बिइ, “क्हि युन्ले च म्हिमैंए लिलि ह्यादु, धै चमैंने त्होसि ‘ङिइ छेन् लना लन् क्हेमैंइ ङिए न्होह्रों तले लल? बिद्।
क्हिए केब्छैंमैंए न्होंर खाब्ने च प्ह्येल स्यामुँ च सैवाद्। धै ङि या क्हिए केब्छैंमैं तब्मुँ।”
चमैंलाइ छ्याँन् ललेया चमैंइ ङए न्होह्रों लम्, धै ङइ म्हाँया ललेया चमैंइ ङलाइ हेल लम्।
ङए थुइ ह्रोंसने क्ह्रिबै थुमैंए फिर्न खैच्हिजी लइ; छले चइ ह्रोंसइ फैबै बाछा फुवाइ।
मारा नेरो चाँदि मिइ खार्दिम्, दिलेया म्हिए खों जाँच लब याहवेहन् ग।
दिलेया पावलइ थेबै कैले “छ आलद्! ङि ताँन् चुर्न मुँ।” बिइ।