32 छलब् म्रोंसि आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं सैं तोंब्मुँ। ओ परमेश्वर म्हैब्मैं, क्हेमैंए सैं भोंब तरिगे।
ङ्हाँदुमैं चसि म्रेंब्मुँ, याहवेह म्हैब्मैंइ खीलाइन थेब् लब्मुँ। धै चमैं खोंयोंन् बिलै सोरिल् योंब्मुँ!
ह्युलर्बै ताँन् प्लो प्लोब्मैंइ भोज चदै सैं तोंदै क्हिए मिं क्वेब्मुँ। ह्रोंसलाइ जोगेल् आखाँब्मैं सर्न कोंनेल् त्हुब्मुँ, चमैं ताँनइ क्हिए उँइँर्न च्हि तुँब्मुँ।
खीजी थेब् आप्हैंब्मैंलाइ ठिक घ्याँर डोरेमिंब्मुँ, धै चमैंलाइ खीए घ्याँर प्रबर लोमिंब्मुँ।
ङए सोइ याहवेहर्न सैं तोंरिब्मुँ; दुःख योंब्मैं चु ताँ थेसि छिं ङ्हाँब्मुँ।
साँड्मैंए से ङइ चम्मा? धै रए को थुँम्मा?
बरु ङलाइ धन्यबाद पिंसि ङए मिं क्वेद्! चुन् पिंल् त्हुबै ख्रो ग। धै ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वए मिंर लबै भकल पूरा लद्।
छलेन तोगो क्हेमैंलाइ शोक तमुँ। दिलेया ङ धबै क्हेमैंने त्होयुमा क्हेमैंए सैं बेल्ले तोंब्मुँ। धै खाबज्यै क्हेमैंलाइ सैं आतोंल् लल् खाँरिब् आरे।
च्हौ बिसि खीजी चमैंने खीए यो नेरो कोखै या उँइँइ। “प्रभुन् मुँन” बिब् सेसि चेलामैं बेल्ले सैं तोंइ।