14 ङ हिलर प्ल्हुँबउँइँले जोगेमिंन्; ङलाइ आखोब्मैं नेरो गैरु क्युउँइँले ङ जोगेमिंन्।
दिलेया ओ याहवेह, ङए थेबै प्रभु, ङइ क्हिए मिं थेब लरिगे बिसि ङए फिर ल्हयो खमिंन्; क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ, छतसि ङलाइ जोगेमिंन्।
चमैंइ ङने छेरन् ङ्हाँबै ताँमैं पोंइमुँ, धै तोन् तोर्न चमैं ङए फिर ह्वाखम्।
नुबै क्ल्ह्योउँइँले ह्रोंसए यो स्योमिंनु, प्ल्होंखबै बाडि नेरो आगुए ह्युलर्बै म्हिमैंए योउँइँले ङ जोगेमिंसि फ्रेमिंनु।
तोन् तोर्न ङए बिरोध लबै शत्तुरमैं ङ म्रोंसि सैं तोंल् आयोंरिगे, धै तोन् तोर्न ङलाइ हेल् लब्मैंइ मि स्युरसि ङलाइ प्ह्रल् आयोंरिगे।
क्हि खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरने खोंयों त्होनेब् ङ्हे बिसि ङए सोइ क्हिलाइन म्हैरिमुँ।
मा ङ्युँइए क्यु प्ल्होंइ खमा क्हिए ताँन् क्युए भेल्गमैं नेरो मा ङ्युँइर्बै क्युमैंइ ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँन् लवाइमुँ।
नाँ बाढिमैंइ ङ आउरिगे, धै क्युइ ङ आप्ल्हुँरिगे, झाइले क्रोंइ ह्रोंसए सुँ ङए फिर आम्रुरिगे।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
केर आफेबै स्युलिबै सैमैंर सैं पिंबै म्हिमैंइ परमेश्वरउँइँले योंबै दयाम्हाँया योंल् आङिं।
सों ह्राबै त्हेजरे येशूजी थेबै कैले बिइ, “इलोइ, इलोइ, लामा सबखथनि?” (छ बिबै अर्थ “ओ ङए परमेश्वर, ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङलाइ तले पिवाल?” बिब् ग।)
“दिलेया चए ह्युलर्बै म्हिमैंइ च चिबलाइ आखोमल। छतसि चिब ह्याबै लिउँइँ ‘चु म्हि ङिए फिर म्रुँ तब ङि आसैदि,’ बिद् बिसि थेबै म्रुँ ङाँर चमैंइ स्यार्बो कुलइ।
तारे ङलाइ आखोसि ‘म्रुँ आतरिगे’ बिब्मैं चुर पखसि ङए उँइँर सैवाद्।”