13 दिलेया, ओ याहवेह, ङ क्हिनेन् प्राथना लम्। क्हिजी तोक्दिबै त्हेर, ओ परमेश्वर, क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाइ लमा क्हिजी खैलेबिलै ङलाइ जोगेमिंम् बिसि ज्वाफ् पिंन्।
“ङए क्ल्हे अब्राहामए याहवेह परमेश्वर बेल्ले थेब मुँ। खीजी ङए क्ल्हेने फैबै बाछा पूरा लमिंइ। तलेबिस्याँ याहवेहजी ङलाइ घ्याँर डोरेसि ङए क्ल्हेए ङेंमैंए धिंर पखमिंइमुँ।”
च्हमा एस्तर ह्युर रारिब् म्रोंसि म्रुँइ ह्रोसए योर्बै माराए प्हरे एस्तरउँइँ स्योंइ। छलमा एस्तर चेंदो ह्यासि म्रुँए प्हरेए च्होर छुइ।
च्हमा अँगुरए प्हा थुँदै म्रुँइ एस्तरने धबै बिइ, “क्हिइ ङने तो ह्रिइमुँ? तो ह्रिलैया ङइ पिंस्यो। क्हिइ ह्रिदा ङ्हाँबै सै तो जा? बिद्, ङए आधा ग्याल्स समान् ह्रिलैया ङइ पिंस्यों।”
च अर्को त्हिंइर अँगुरए प्हा थुँदै म्रुँइ म्रुँस्यो एस्तरने धबै बिइ, “म्रुँस्यो एस्तर, तारे क्हिए सैंर तो मुँ? बिद्। क्हिइ तो ह्रिदा ङ्हाँइमुँ? च ङइ क्हि पिंस्यो। क्हिइ ङए आधा ग्याल्स ह्रिलैया ङइ पिंस्यो।”
छतसि क्हिलाइ त्होल् खाँबै त्हे मुँमन् क्हिजी बिब् ङिंब्मैं ताँनइ प्राथना लरिगे। छलमा प्ल्हों खबै भेल्गज्यै या चमैंलाइ छुइरिब् आरे।
ओ परमेश्वर, क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाइ ङए फिर ल्हयो खमिंन्। क्हिजी लबै थेबै म्हाँयाउँइँले ङए पापमैं त्होमिंन्।
चइ ग्वार ह्रिमा ङइ चलाइ ज्वाफ पिंब्मुँ; चए दुःखर ङ चने बालु तब्मुँ; चए दुःखउँइँले ङइ फ्रेमिंब्मुँ, धै चलाइ थेब् लब्मुँ।
इस्राएलए परवाए फिर लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया नेरो चमैंइ खोंयोंइ खीए फिर भर लल् खाँम् बिसि याहवेहजी मैंइमुँ। ङ्योए परमेश्वरजी जोगेमिंबै केमैं ह्युलर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैंइ म्रोंइमुँ।
खीजी ङ्योए खेमैंने फैबै पबित्र बाछा मैंसि ङ्योए फिर ल्हयो खमिंइमुँ।
च त्हेर येशूए सैंर बेल्ले दुःख मुँल। छतमा यो छ्युँ लदै खीजी प्राथना लरिमा खीए छैब् थे-थेब कोए थब्लो धों तब सर तेरिल।
तलेबिस्याँ “क्हेमैंइ ग्वार ह्रिमा ङइ क्हेमैंए ताँ थेइ, झाइले जोगेमिंबै त्हिंइर ङइ क्हेमैंलाइ ल्होमिंइ।” बिसि परमेश्वरजी बिइमुँ। थेद्, परमेश्वरए दयाम्हाँया योंबै त्हे तोगोंन् ग, मुक्ति योंबै त्हिंइ तोगोंन् ग।
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।
खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्वरए फिर खीजी भर थेंइ।