4 परमेश्वरए मिंर क्वे प्रिंन्, खीए मिं थेब् लबै क्वे प्रिंन्; न्हाँम्स्योमैंए फिर क्रेसि स्युरबै परमेश्वरलाइ थेब् लद्; खीए मिं याहवेह ग; खीए उँइँर सैं तोंन्!
खीजी ह्रोंसए नुबै कोठार्बै दलिनमैं क्युमैंए फिर थेंम्; खीजी न्हाँमस्योमैं ह्रोंसए रथ बनेम्; खी खैंए प्ह्यामैंर प्ररिम्।
क्हिजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ ङलाइ उइमिंइमुँ; क्हिने त्होमा ङए सैं बेल्ले तोंन् लमिंब्मुँ; क्हिए क्योलो योर खोंयोंन् बिलै सैं तोंल् योंम्।
खी करूबए फिर क्रेसि प्हुरइ; धै खैंए प्ह्यागोंर कैंडो प्हुरयाइ।
तलेबिस्याँ ओ याहवेह, ठिक के लब्मैंलाइ क्हिजी आशिक पिंम्, ढालइ धोंले क्हिए म्हाँयाजी चमैं जोगेमिंब्मुँ।
खीए मिं थेब् लसि क्वे प्रिंन्, खीए मान् लदै छेनाले क्वे प्रिंन्!
पृथ्बीर मुँबै तोंन्दोरि सैमैंइ क्हिए प्हले फ्योम्, चमैंइ क्हिलाइन थेब् लदै क्वे प्रिंम्, चमैंइ क्हिए मिं थेब् लदै क्वे प्रिंम्।” तिस्याँदे मैंन्
क्हिजी ह्रें-ह्रेंमैंए फिर ठिक निसाफ लमुँ, धै ह्युलर्बै ह्रें-ह्रेंमैं घ्याँ तेंमिंम्। छतसि ह्रें-ह्रेंमैं सैं तोंरिगे धै छिं ङ्हाँसि क्वे प्रिंरिगे! तिस्याँदे मैंन्
खी स्योंम् ओंनोंन् स्वर्गर स्युरम्; मु ङ्हेब् धोंले खी ह्रोंसए कै तेम्।
चमैं खोंयोंन् बिलै फापिल् त्हुरिगे, चमैं ङ्हिंरिगे, धै चमैं आब्रु ह्याल्ले सियारिगे।
ठिक के लब्मैंए फिर परमेश्वरए ह्वे चारम्, धै छ्याँबै खों प्ह्याब्मैं सैं तोंल् योंब्मुँ।
छबिमा परमेश्वरजी मोशाने बिइ, “ङ ग, च ङन् ग।” धबै खीजी बिइ, “इस्राएलीमैंने क्हिइ छ बिद्, ‘ङ ग’ बिबजी क्हेमैं ङाँर ङ कुलब् ग।”
अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूब ङाँर ङ तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरए क्हो किंसि म्रोंयुइ। दिलेया याहवेह बिबै ङए मिंउँइँले चमैं ङाँर आम्रोंयु।
धै ङइ अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूबने बाछा फैसि पिंम् बिबै ह्युलर क्हेमैंलाइ पखब्मुँ, धै च ह्युल क्हेमैंलाइ क्ल्हे तबर पिंब्मुँ। ङन् याहवेह ग।’ बिसि चमैंलाइ बिद्।”
ठिक के लब्मैंइ आशा थेंबै ताँमैंइ लिउँइँ सैं तोंल् लम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैंइ थेंबै आशा तोन्-तो तयाम्।